Uitslagen en korte verslagen van HSC A

16 maart 2010: HSC A - Gennep (door Pascal Boudewijns)
We mochten voor de verandering eens een keer op een DINSDAG spelen voor de avondcompetitie, de laatste ronde eindelijk... Wat is dat toch met die clubs die hun clubavond op een maandag hebben, vlak na een vermoeiend weekend?
Er stond voor beide teams niks op het spel; Gennep gaat degraderen en HSC A is kansloos voor plek 1. Dus gewoon gaan met die banaan.
Joep opende de score met een punt. Hij speelde een degelijke opening met klein voordeel, een dreiginkje was voldoende om met een röntgen-paard-aftrek-vork (of zoiets) een vol stuk te winnen. Niet lang daarna gaf zijn tegenstander op.
Bart verdubbelde de score. Hij wist zijn steeds beter wordende stelling in het eindspel dusdanig in zijn voordeel te brengen, dat hem dat een pion opleverde en gestaag voerde hij zijn partij tot winst.
Ook Paul kon een punt bijschrijven, alleen ging dat wat moeizamer. Zijn voordeel verdween op een gegeven moment tot een remiseachtig eindspelletje, maar toen draaide Paul weer op volle toeren en won weer ouderwets.
Als laatste mocht ik na een lange strijd ook de volle buit in ontvangst nemen, na eigenlijk alleen maar minder te hebben gestaan. Omdat ik al een hele tijd geen winstpartij van mezelf ingestuurd heb, zal ik deze partij in het komende clubblad publiceren!

HSC A (1987)Gennep (1640)4 - 0
Bart Dekker (2204)Theo Koolen (1785)1 - 0
Paul van Asseldonk (1975)Tim Ariaans (1573)1 - 0
Pascal Boudewijns (1951)Zivoslav Savic (1662)1 - 0
Joep Peeters (1817)Jan van der Pijl (1538)1 - 0


Terug naar boven

22 februari 2010: De Drie Torens E - HSC A (door Danniël van Boxtel)
HSC A speelde voor de derde keer op rij een uitwedstrijd in Tilburg. Na veel vijven en zessen lukte het uiteindelijk om alle borden te bemannen. Joep was door zijn rug gegaan, maar speelde toch mee. Klasse! Paul moest tot acht uur werken, maar kon rond half negen alsnog aanschuiven.
Pascal gaf aan liever niet meer op klote-maandagen, zoals hij die noemde, te schaken. Desondanks speelde hij een geïnspireerde partij. Tegenstander Jaap Weel beging in een scherpe opening enkele onnauwkeurigheden, maar Pascal kon daar niet direct van profiteren. In het vervolg dacht Jaap in een erg boeiende stelling de centrale positie van de zwarte koning te kunnen uitbuiten, maar zijn combinatie was zo lek als een mandje. Jaap dacht een kwaliteit te winnen en een schitterende aanval over te houden, maar verloor juist een vol stuk. Even later gingen de stukken de doos in en mocht Pascal de felicitaties in ontvangst nemen, 0 - 1.
Paul zette de opening niet al te ambitieus op, maar bleef geduldig op zijn kansen loeren. Er mocht verwacht worden dat de veel zwakkere Rob Leurs een keer in de fout zou gaan en in het vroege middenspel knoopte hij zichzelf inderdaad op. Paul won met een eenvoudige tweezet een vol stuk. Met medewerking van de tegenstander werd er snel afgewikkeld naar een eindspel dat Paul met zijn ogen dicht nog zou hebben gewonnen, 0 - 2.
Joep had in de nacht voor de wedstrijd waarschijnlijk over Zweedse schonen gedroomd. Anders kan ik immers niet verklaren dat hij plotseling vol vuur Scandinavisch speelde. Dat doet-ie anders nooit, meneer... Joep had geen haast om de partij tegen Ton van Moorsel naar zich toe te trekken. Hij deelde hier en daar enkele speldenprikken uit en had steeds een plezierig plusje. Na dameruil won Joep een belangrijke pion. Hij hield voor de verandering zijn concentratie vast en de witspeler werd in het eindspel overtuigend van het bord gezet, 0 - 3.
Danniël speelde zijn vertrouwde opening, maar week kort daarna af van zijn gebruikelijke paden. Hij wilde te snel profiteren van een dreigende röntgenpenning, maar er bleek geen voordeel te behalen. Zelfs een denkpauze van ruim 25 minuten op de veertiende zet en een scherp pionoffer boden geen soelaas. Opponent Paul Hobbelen had alles gezien, verdedigde zich naar behoren en bleef een gezonde pion voor. In het late middenspel gaf Danniël vervolgens zomaar een vol stuk weg, door een aangevallen loper niet te dekken of weg te spelen. Met opgeven heeft echter nog nooit iemand gewonnen. Met 28 seconden op de klok voor twaalf zetten werd de tijdcontrole net gehaald en tevens een actieve verdediging opgetrokken. Paul had bovendien nog voldoende mogelijkheden om die prachtige stelling niet te winnen. Danniël's volhardendheid betaalde zich uiteindelijk inderdaad uit in de vorm van een zeer onverdiend halfje. Na diverse eenvoudige winstvoeringen te hebben gemist, verblunderde Paul een cruciale pion, waarna de slotstelling remise was, ½ - 3½.

De Drie Torens E (1700)HSC A (1889)½ - 3½
Rob Leurs (1444)Paul van Asseldonk (1975)0 - 1
Jaap Weel (1942)Pascal Boudewijns (1951)0 - 1
Paul Hobbelen (1702)Danniël van Boxtel (1812)½ - ½
Ton van Moorsel (1710)Joep Peeters (1817)0 - 1


Terug naar boven

26 januari 2010: HSC A - Mierlo-Geldrop (door Danniël van Boxtel)
Bij een overwinning op Mierlo-Geldrop zou HSC A met een beetje geluk nog kampioen kunnen worden. Ieder ander resultaat zou leiden tot een weinig eervolle plaats in de eindrangschikking. De opdracht voor deze wedstrijd was derhalve duidelijk.
De eerste stap in de goede richting werd vlot gezet. Danniël speelde met zwart wederom een gambietopening en bereikte daarmee spoedig het gewenste resultaat. Tegenstander Han Saft, bij sommige HSC-leden beter bekend als Hans Saf, speelde kort na de opening één onnauwkeurige zet en werd vervolgens snel opgerold. Danniël won de geofferde pion met rente terug, snoepte kort daarna een kwaliteit mee en belegerde met zijn zware stukken de onderste rij van de witte stelling. Aangezien er weldra meer groot materiaal verloren zou gaan, gaf Han in die uitzichtloze stelling op en zat de overwinning binnen 25 zetten in de knip, 1 - 0.
Paul speelde tegen oud-lid Albert Coenen in de opening nogal onnauwkeurig en verloor op slordige wijze een pion. Paul voelde echter nog helemaal geen nattigheid. Albert zou immers met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid binnen enkele zetten remise aanbieden. Aldus voorspelden ook alle aanwezige kenners. Eerder behaalde resultaten bleken echter ook nu geen garantie voor de toekomst. Albert bood geen remise aan en weigerde zelfs een remiseaanbod van Paul. Hier past een moment van oprechte en eerbiedige stilte! Albert speelde sterk verder en won tijdens interessante verwikkelingen nog een pion. Paul kwam niet tot tegenspel, had bovendien slechts twee minuten voor de resterende 18 zetten tot de tijdcontrole en werd gladjes naar een kansloos eindspel gemanoeuvreerd, 1 - 1.
Joep hanteerde een rustige openingsopzet tegen houwdegen Arnoud de Graaf, hetgeen op zich een verstandige keuze is. Beide heren bereikten zonder oogverblindende zetten te doen het middenspel. In een gelijkwaardige stelling meende Joep een gunstige ruilactie te kunnen ondernemen, maar daarbij overzag hij een venijnig loperzetje. Een volle kwaliteit ging verloren en Arnoud kon bovendien het initiatief grijpen. Joep kon slechts verdedigen en moest lijdzaam toezien hoe zijn stelling steeds verder verslechterde. Het was over en sluiten toen er bovendien nog een wit paard verloren ging, 1 - 2.
Pascal speelde een uitstekende opening tegen intern-lid Pim Blijlevens. In het vroege middenspel won hij een pion. Pim kreeg via actief spel echter veel compensatie voor die materiële achterstand. In een moeilijke stelling moest Pascal enkele zetten later een pion terug geven. Het resterende eindspel was misschien iets beter voor zwart, maar zeker houdbaar indien Pascal het passief zou spelen. Onze man moest gezien de tussenstand echter risico's nemen en verloor een cruciale pion. Pascal poogde nog om tot koningsaanval te komen, maar verloor daarbij na enkele ongelukkige zetten een vol stuk. Dit was het sein om op te geven, waarmee onze eerste nederlaag van het seizoen een feit was, 1 - 3.
Mierlo-Geldrop mag nu de titelstrijd met De Drie Torens B gaan uitvechten. We hebben de heren veel succes toegewenst. HSC A is het aan zijn stand verplicht om de laatste twee wedstrijden tegen op papier veel zwakkere broeders te winnen en daarmee in ieder geval nog boven de grauwe middenmoot te eindigen.

HSC A (1901)Mierlo-Geldrop (1861)1 - 3
Paul van Asseldonk (1997)Albert Coenen (1935)0 - 1
Pascal Boudewijns (1986)Pim Blijlevens (1900)0 - 1
Danniël van Boxtel (1814)Han Saft (1757)1 - 0
Joep Peeters (1805)Arnoud de Graaf (1850)0 - 1


Terug naar boven

4 januari 2010: De Drie Torens B - HSC A (door Ton van der Zanden)
De uitwedstrijd tegen koploper en titelkandidaat De Drie Torens B stond op het programma. Door vele afzeggingen in het team, kwamen er maar liefst drie invallers opdraven. Met Paul, Pascal, Hugo en ikzelf mochten we de strijd aan gaan. Ik wist pas om drie uur 's middags dat er in Tilburg geschaakt ging worden, de wedstrijd zou om acht uur beginnen en ik was om half acht afgewerkt in Geldrop. Met enige spoed en een frietje op de bijrijdersstoel werd de reis naar Tilburg ingezet. Vlak voor aankomst even doorgeven dat ik op tijd zou zijn, echter, Paul bleek in de buurt van Oirschot te zitten. Omdat de sneeuw in Helmond talrijk was gevallen werd er door de gasten coulant omgegaan met onze verlate aankomst.
Over de wedstrijden zelf weet ik niet zo veel. Dat de avond gezellig was, dat spreekt voor zich, vele bekenden troffen we in Tilburg. Hugo toonde zijn vorm nogmaals door te winnen van de sterke Rob Aarts. Paul slokte enkele stukken mee en na de tijdscontrole 'zeer ruim als altijd' te hebben gehaald, won hij zijn partij. Ik had inmiddels na een boeiende partij mogen capituleren en Pascal haalde de tijdcontrole, zo bleek uit de reconstructie. Echter, met een stuk minder en te weinig compensatie, was de 2 - 2 een feit.

De Drie Torens B (2062)HSC A (1947)2 - 2
Rob Aarts (2173)Hugo Faber (1982)0 - 1
Rick van Loy (1996)Paul van Asseldonk (1997)0 - 1
Bob Jansen (2056)Pascal Boudewijns (1986)1 - 0
Wilbert Kocken (2023)Ton van der Zanden (1821)1 - 0


Terug naar boven

2 december 2009: Stukkenjagers C - HSC A (door Danniël van Boxtel)
Na de overwinning op Eindhoven deed HSC A nog steeds mee om de hoofdprijs. Om in de race te blijven diende de volgende potentieel lastige horde, Stukkenjagers C, in ieder geval zonder kleerscheuren genomen te worden. Voor deze uitwedstrijd waren Bart en Paul verhinderd, maar gelukkig was de grote Hugo bereid om in te vallen.
In een aardige schaakambiance - Stukkenjagers speelde met maar liefst zeven avondteams tegelijkertijd thuis - kwamen alle HSC'ers al direct lekker in hun spel. Het team kwam vervolgens al snel op rozen te zitten toen Danniël zijn doorgaans gevaarlijke tegenstander vlot liekwiedeerde. Op zet 19 kreeg hij in een reeds totaal gewonnen stelling een volle dame cadeau, 0 - 1. Bij de best mogelijke voortzetting had Lie Kwie echter minimaal een stuk verloren, bij aanhoudende witte aanval. In de clubbladversie van dit verslag zal ik een diagram en enkele korte varianten tonen.
Pascal speelde een uitstekende partij, maar hij werd uiteindelijk onvoldoende beloond voor zijn goede spel. Vanuit de opening legde Pascal de vinger op de zwakke plekken in de witte stelling. Hij zet een mooie koningsaanval op en zette zijn stukken klaar om te kunnen gaan oogsten. De combinatie die volgens Pascal tot stukwinst had moeten leiden bleek tijdens de uitvoering echter niet waterdicht te zijn. Stukwinst zou immers bestraft worden met een counter die geforceerd tot mat zou leiden. Gelukkig kwam Pascal nog tijdig tot inkeer. De muziek was daarna echter uit de stelling, ½ - 1½.
Hugo toonde weer eens aan het schaakspel best wel te begrijpen. Hij koos principieel en doelbewust voor een plan van aanpak om de dubieuze zwarte openingsopzet af te straffen. Helaas was de uitvoering niet zo vlekkeloos als het bedachte concept. Hugo speelde enkele keren niet de nauwkeurigste zet en gaf zijn tegenstander onnodig kansen om in de partij terug te komen. Gelukkig greep deze zijn laatste strohalm niet. Hugo herpakte zichzelf en schoof de zwartspeler in lichte tijdnood alsnog gedecideerd van het bord. Gepointeerd spel leidde tot stukwinst en de zwarte koning belandde daarna ook nog in een matnet, ½ - 2½.
Joep was in een vredelievende bui. Reeds in de opening ontweek hij iedere aggressieve intentie van zijn tegenstander. Een gambietpion werd simpelweg en op slimme wijze geweigerd en Joep bouwde zijn stelling op zeer degelijke wijze op. De witspeler ondernam nog enkele halfslachtige pogingen om tot koningsaanval te komen, maar die hadden werkelijk geen kans van slagen. Na dameruil resteerde een eindspel waarin geen van beiden een verantwoorde winstpoging kon wagen. Remise aannemen - "ik bied je een biertje aan" is blijkbaar Stukkenjagers-jargon voor een remiseaanbod - was voor Joep gezien de tussenstand een uitstekende optie, 1 - 3.
De twee volgende wedstrijden, tegen De Drie Torens B en Mierlo-Geldrop A, zijn cruciaal.

Stukkenjagers C (1831)HSC A (1897)1 - 3
Ron de Veen (1914)Hugo Faber (1982)0 - 1
Lex Karstens (1866)Pascal Boudewijns (1986)½ - ½
Kienfong Lie Kwie (1817)Danniël van Boxtel (1814)0 - 1
Jan Otten (1728)Joep Peeters (1805)½ - ½


Terug naar boven

10 november 2009: HSC A - Eindhoven (door Danniël van Boxtel)
Na de blamage tegen Son en Breugel diende er van Eindhoven gewonnen te worden. Het A-team was dan ook tot op het bot gemotiveerd om deze vriendelijke burenruzie tot een goed einde te brengen.
Paul trof in Jan Mascini een oude bekende. Mascini neutraliseerde het witte openingsspel verbazingwekkend eenvoudig en reeds binnen twaalf zetten stond er een eindspel met een flinke remisemarge op het bord. Juist toen begon Paul echter zeer geduldig en geraffineerd te spelen. Hij trok zijn fluwelen handschoentjes aan (charmant!) en begon de zwarte stelling te masseren. Via lepe zetten die door Mascini in het geheel niet begrepen werden kwam Paul steeds beter te staan en na verloop van tijd had hij een gewonnen toreneindspel bereikt. De witte c-pion bleek niet meer af te stoppen en Paul is niet eens in tijdnood gekomen, 1 - 0.
Bij Pascal sloeg de vlam al direct in de pan. Vanwege de tegengestelde rochades en de aanvallende intenties van beide matadoren ontstond een scherpe stelling, waarin Pascal via een sterke schijnbeweging - e7-e6 werd direct gevolgd door e6-e5 - middels een combinatie een pion wist te winnen. Toen kwam er echter zand in de raderen. Pascal vond geen goed plan om zijn aanval te vervolgen en moest het initiatief aan tegenstander Simon Glückstern laten. De witte aanval sloeg echter niet door en Pascal kwam, met nog altijd een boertje meer, steeds beter te staan. Het einde van de partij werd bespoedigd toen Glückstern tijdens de tijdnood van Pascal zijn dame in liet staan, 2 - 0. Dit was de eerste overwinning van Pascal van dit seizoen. Sommige leden van het inmiddels binnengekomen B-team meenden hun verwondering over dit resultaat luidruchtig en herhaaldelijk met de andere aanwezigen te moeten delen...
Bart vocht een interessant theoretisch duel uit met Toine Kastelijn. Beide heren speelden principieel op de aanval. Bart wist helaas geen doorbraak te creëren en het kwaliteitsoffer van Kastelijn bleek gevaarlijker dan het in eerste instantie leek. Ik heb de ontknoping van dit duel vanwege mijn eigen partij niet gezien, maar naar verluidt deed Bart enkele minder sterke zetten en stond Kastelijn daardoor plotseling gewonnen. Dat was een flinke tegenvaller, 2 - 1.
Gelukkig kon Danniël kort daarna het winnende punt scoren. Vanuit de opening had hij tegen de ongerate Ron Hoogstraten steeds het beste van het spel. Danniël deed echter één minder nauwkeurige zet en zag vervolgens enkele zwarte stukken op zijn koning afstormen. Daarna pakte hij de draad weer op. Alle dreigingen werden gepointeerd beteugeld en een zwart paard had onvoldoende velden om te kunnen ontsnappen. Na stukwinst wist Danniël tenslotte een snelle mataanval te lanceren en de zwarte koning uit te roken, 3 - 1.

HSC A (2002)Eindhoven (1817)3 - 1
Bart Dekker (2212)Toine Kastelijn (1989)0 - 1
Paul van Asseldonk (1997)Jan Mascini (1800)1 - 0
Pascal Boudewijns (1986)Simon Glückstern (1662)1 - 0
Danniël van Boxtel (1814)Ron Hoogstraten (-)1 - 0


Terug naar boven

22 oktober 2009: Son en Breugel - HSC A (door Danniël van Boxtel)
Op donderdag 22 oktober begon het nieuwe seizoen in de avondcompetitie voor HSC A. De teamleider heeft blijkbaar besloten dat er dit seizoen weer eens serieus om de prijzen meegespeeld dient te worden. Hij heeft daartoe twee spelers gecontracteerd die enkele seizoenen voor HSC B speelden. De inbreng van deze twee debutanten leidde in de eerste wedstrijd in en tegen Son en Breugel slechts tot wisselend succes.
Laten we echter beginnen met teamleider Paul. Deze had zich, zoals inmiddels reeds door zijn teamgenoten vermoed werd, op de vroege donderdagavond verslapen en was derhalve niet om 20.15 uur in de speelzaal aanwezig. Danniël heeft toen, na reeds enkele vertragingstechnieken te hebben toegepast, uiteindelijk de rol van teamleider maar op zich genomen en de opstelling ingevuld, zodat we konden beginnen. Ondanks Pauls afwezigheid hadden we veel vertrouwen in een goede afloop. De sterkste tegenstander kon zich beroepen op slechts 1714 Elopunten, terwijl wij op papier toch allemaal een stuk sterker zijn.
Pascal verkeert echter in een enorme schaakdip. Zijn tegenstander speelde de opening op slimme wijze en zorgde ervoor dat Pascal geen enkel initiatief kon ontplooien. Een wit paard kwam de zwarte steling binnen huppelen en een belangrijke pion ging kansloos verloren omdat enkele zwarte stukken volledig verkeerd stonden. Bij een bewuste afwikkeling naar het eindspel overzag Pascal bovendien totaal dat hij nog een pion ging verliezen en volkomen verloren kwam te staan. Dat was een goed moment om op te geven, 1 - 0.
Paul kon na tenminste zes pogingen eindelijk om 20.45 uur door Danniël wakker gebeld worden. Hij arriveerde 52 minuten na het aanvangstijdstip, maar derhalve nog wel op tijd om te kunnen spelen, in de speelzaal. Paul zette de partij scherp op, ondervond vrij weinig tegenstand van zijn opponent en won in de koningsaanval. Hij stond zo mooi dat hij niet eens serieus hoefde te overwegen om ten koste van een toren de zwarte dame te winnen. In de slotstelling had Paul van de beschikbare 38 minuten nog 30 seconden over. Dat zou ongetwijfeld lang genoeg geweest zijn om in het eindspel met een toren, een loper en enkele pionnen meer de tijdcontrole te halen, zodat zijn tegenstander opgaf. Nog geen minuut na de 1 - 0 achterstand werd zodoende de 1 - 1 gescoord.
Joep speelde een partij met wisselende gezichten. Hij behandelde de opening uitstekend en leek een helder plan te hebben, namelijk open lijnen creëren en de witte koning hardhandig mat zetten. Joep pakte vervolgens echter niet door, terwijl de juiste voortzettingen nogal voor de hand lagen en verloor het initiatief. Daarna offerde hij echter weer op briljante wijze een kwaliteit. Tenslotte stortte Joeps tegenstander zichzelf in het zwaard door af te wikkelen naar een eindspel dat helemaal uit was, in zwarts voordeel, 1 - 2.
Danniël was in het eerste halve speeluur vooral bezig om Paul te bereiken en speelde mede daardoor planloze openingszetten. Zijn opponent deed ook geen bijster bijzondere zetten en de partij kabbelde rustig voort naar een remiseachtig eindspelletje. Danniël stond vervolgens echter toe dat de pionnenstructuur zodanig werd vastgelegd dat hij met een waanzinnig slechte loper bleef zitten. Het zwarte paard had uiteraard nergens last van en rond de zestigste zet werden de dreigingen te groot. Zwart zou twee pionnen winnen of zijn paard kunnen offeren om een pionnendoorbraak te creëren en Danniël kon slechts één van beide dreigingen pareren, 2 - 2.
Son en Breugel vierde dit gelijkspel als een overwinning. Ze hebben inderdaad een prima prestatie geleverd, gezien de ruim 300 Elopunten die ze gemiddeld per bord tekort kwamen. We hadden echter zelfs van dit zeer matige team verloren als Paul niet tijdig uit dromenland gewekt had kunnen worden. Nu is de schade beperkt gebleven tot één matchpunt.

Son en Breugel (1593)HSC A (1903)2 - 2
Jasper Krenning (1615)Paul van Asseldonk (2007)0 - 1
Daan Geboers (1714)Pascal Boudewijns (1986)1 - 0
Dion van Bragt (1670)Danniël van Boxtel (1814)1 - 0
Ad van Bakel (1374)Joep Peeters (1805)0 - 1


Terug naar boven