Uitslagen en korte verslagen van HSC 2

9 mei 2009: HSC 2 - Waalwijk (door Danniėl van Boxtel)
De laatste wedstrijd van het seizoen vond plaats op een prachtige, zonnige lentedag. Eigenlijk was het helemaal geen weer om de hele middag binnen te zitten en te schaken. Desondanks traden beide teams compleet aan in het onhandige bovenzaaltje van De Molen. De wedstrijd was nauwelijks nog van belang voor de gang van zaken in de Promotieklasse. Waalwijk stond op de achtste plaats en was reeds veilig in de strijd tegen degradatie en voor ons was maximaal een tweede plaats in de eindrangschikking haalbaar. Het ging dus om de eer van deze wedstrijd. Op papier waren beide teams, die allebei met een invaller aantraden, erg aan elkaar gewaagd.
De score werd door Pascal in ons voordeel geopend. Tegenstander Ad Kroot vloog de zwarte koning direct vanuit de opening naar de strot en offerde een stuk voor een zijn inziens winnende mataanval. Pascal had echter verder gekeken, incasseerde het stuk dankbaar, ging uiteraard niet mat en won kort daarna nog meer materiaal. Kroot zag het kansloze van zijn missie in en moest reeds na dertien zetten opgeven, 1 - 0.
De partij tussen Toine-Gerard Prangers en Paul was een typische salonremise. Prangers koos voor een behoudende en degelijke aanpak en Paul had nauwelijks aanknopingspunten. Na een zet of vijftien bood Prangers remise aan en Paul zag na een denkpauze van zo’n twintig minuten geen goede redenen om dit aanbod te weigeren, 1½ - ½. De enige remise van de dag bleek uiteindelijk het winnende halfje te zijn. Wij hadden dan ook helemaal geen moeite met dit resultaat.
Joep speelde een uitstekende partij tegen Joost Duquesnoy. Binnen vijftien zetten had hij via een aardige kruispenning een pion gewonnen en de zwarte koning naar f8 gedwongen. De harmonie tussen de zwarte stukken was volledig zoek en Joep kon rustig nadenken hoe hij deze partij zou afmaken. Hij won door sterk spel nog een pion en Duquesnoy kon zijn stelling, die bij mij associaties met een slecht gereinigd toilet opriep, niet langer aanzien toen Joep met zijn zware stukken binnen kwam, 2½ - ½. Een aardige anekdote: bij het invullen van de opstellingen vroeg Paul hoe hij de prachtige achternaam van Joeps tegenstander moest uitspreken. Het klonk zo mooi Frans, bijna voornaam zelfs. Hans Remmers, de Waalwijkse teamleider, hielp Paul echter snel en hard uit zijn droom. "Die naam spreken we gewoon op z’n Brabants uit, als Duukesnoj. Zo chique is hij niet!" Waarvan akte...
Albert was door diverse omzettingen op bord 2 beland en trof daar de sterkste Wolliker, Feike Liefrink. De partij kabbelde vrij rustig voort en Albert leek zijn doel, een schitterende remise, weldra te kunnen bereiken. Beide heren zaten immers al snel een eindspel te spelen. In een ogenschijnlijk onschuldige stelling liet Albert toen echter de zwarte koning op f4 toe, waarna Liefrink plotseling gewonnen stond. Het einde van de partij werd bespoedigd toen de witte koning in een matnet belandde, 2½ - 1½.
Sander van Dijk schoot de gelijkmaker binnen door supersub Rob Bakels te passeren. Deze partij was zo mooi begonnen. Rob overleefde de opening en wist even later zelfs een open f-lijn te creėren. Kenners wisten dat het goed zat en vreesden voor het schaakleven van Van Dijk. Deze was echter nauwelijks onder de indruk en kwam via de b-lijn over de vierde rij binnen. Rob werd langzaam doch vakkundig teruggedrongen en moest steeds meer dreigingen pareren. De laatste dreiging overzag hij, waarna Van Dijk, uiteraard via die open f-lijn, een dame tegen een toren en een loper won. Rob verloor kort daarna nog enkele pionnen en moest opgeven, 2½ - 2½. Desondanks was dit geen onverdienstelijke invalbeurt van Biekels.
John kwam moeizaam uit de opening tegen de jeugdige invaller Richard van Dongen. In een complexe stelling vond Van Dongen echter niet de beste voortzetting. John wist de dames te ruilen en af te wikkelen naar een gelijkwaardig eindspel. Hierin kwam het surplus van 499 Elopunten en schaakinzicht snel tot uitdrukking. De zwarte stukken waagden zich zowaar op de andere helft van het bord - zie je nou John, dat is niet eng en doet geen pijn - en daar won John beslissend materiaal, 3½ - 2½.
Danniėl speelde na 1.d4 Pf6 2.Pf3 b5!? een uitermate boeiende partij tegen Wilbert Schreurs. Na een zet of vijftien stond het bord compleet in brand en alle tactische verwikkelingen en varianten waren nauwelijks door te rekenen. Nadere analyse met Fritz zal moeten uitwijzen of Danniėl in de kritieke stelling mogelijk goede kansen heeft gemist. De partijvoortzetting leidde geforceerd tot een eindspel waarin Danniėl vrij passief stond, maar alle zwarte dreigingen eenvoudig kon pareren. In een zeer remiseachtige stelling liet Danniėl echter in een moment van onachtzaamheid pion h2 snoepen, waarna hij lijdzaam moest toezien hoe Schreurs zijn stelling verbeterde en nog een pion zou gaan winnen. Een onnodige nederlaag en bijna-remise levert echter niet meer op dan snoeihard geveegd worden, 3½ - 3½.
Alles hing nu derhalve af van de strijd op het topbord. Jos en tegenstander Richard Waeterschoodt bestreden elkaar daar in een theoretische hoofdvariant van het Grünfeld Indisch. Jos wist een vrije c-pion te creėren en Waeterschoodt had een gedekte vrije d-pion. In het eindspel, waarin beiden een dame en een toren en een aantal pionnen hadden, ging de zwarte c-pion verloren, maar had Jos zeker compensatie omdat zijn zware stukken op de tweede rij stonden. Waeterschoodt had in remise moeten berusten, maar wilde winnen en overspeelde zijn hand. De zwarte koning ontliep alle schaakjes, pakte onderweg twee geofferde pionnen en belandde van g8 op h3, waarna Jos plotseling gewonnen stond. Deze buitenkans liet hij zich uiteraard niet meer ontnemen, 4½ - 3½. Jos werd hierdoor tevens de topscorer van HSC 2, met 6½ uit 9. Proficiat!
Met 12 punten zijn we op de derde plaats geėindigd, achter de ongenaakbare kampioen HMC Calder 3 (alle wedstrijden gewonnen, met gemiddeld bijna 6½ - 1½ per wedstrijd) en OSV.

HSC 2 (1894)Waalwijk (1885)4½ - 3½
Jos van der Tol (2097)Richard Waeterschoodt (1946)1 - 0
Albert Coenen (1908)Feike Liefrink (2060)0 - 1
Paul van Asseldonk (2012)Toine-Gerard Prangers (2019)½ - ½
Danniėl van Boxtel (1820)Wilbert Schreurs (2026)0 - 1
Pascal Boudewijns (1979)Ad Kroot (1812)1 - 0
Rob Bakels (1636)Sander van Dijk (1960)0 - 1
John van Rooij (1909)Richard van Dongen (1410)1 - 0
Joep Peeters (1790)Joost Duquesnoy (1847)1 - 0


Terug naar boven

18 april 2009: HSC 2 - Veldhoven 2
Nog geen verslag ontvangen.

HSC 2 (1942)Veldhoven 2 (1905)5 - 3
Jos van der Tol (2106)Marcel Laarhoven (1897)1 - 0
Gerard van de Kerkhof (2003)Fred van Empel (1944)1 - 0
Paul van Asseldonk (2057)Hans Brave (1840)½ - ½
Rob van Wijk (-)Arno Eliėns (2030)0 - 1
Pascal Boudewijns (1979)Jan Peters (1963)1 - 0
Danniėl van Boxtel (1818)Joost 't Hart (1790)1 - 0
John van Rooij (1900)Tim van Hellemont (1872)0 - 1
Joep Peeters (1730)Rob van de Voort (1900)½ - ½


Terug naar boven

28 maart 2009: OSV - HSC 2 (door Danniėl van Boxtel)
De aanloop naar deze wedstrijd was behoorlijk moeizaam. Joep had een reünie met zijn Gemertse schaakvrienden nogal onhandig op een NBSB-zaterdag gepland en wist pas op de dinsdag voor de wedstrijd dat deze reünie definitief zou doorgaan. Vooruitspelen was toen uiteraard geen optie meer en ondanks diverse pogingen kon er geen invaller voor Joep gevonden worden. Dat betekende derhalve dat we met slechts zeven personen in Oss moesten aantreden. Dat was eigenlijk nog een meevaller, aangezien het meespelen van Jos in verband met de naweeėn van een flinke griep tot vrijdagmiddag onzeker was. Jos kon echter bereid gevonden worden om toch mee te doen. Klasse!
Jos bezet normaliter bord 1, maar hij was fysiek te zwak om tegen de sterke Nico Schouten aan te treden. Bord 1 bleef daarom leeg, tot ergernis van de Ossenaren. Zij hebben zelfs nog, geheel incorrect, verzocht om Albert tegen Schouten te laten spelen, zodat Cox met een gratis punt naar huis kon. Daar werkten wij uiteraard niet aan mee. Bovendien waren de opstellingen reeds ingevuld en vastgelegd.
Na ruim een uur stond een 1½ - ½ tussenstand op het wedstrijdformulier. Albert was duidelijk niet helemaal lekker en tegenstander Cox, ook een notoire remiseschuiver, was thuis druk aan het verbouwen. Het zal dan ook niemand verbazen dat beide heren niet verder kwamen dan enkele inleidende beschietingen en reeds na twaalf zetten remise overeenkwamen, tot ieders tevredenheid.
Pascal speelde een geduldige partij. Hij wachtte rustig af tot Van Harskamp zijn stelling verzwakte en nam vervolgens die zwaktes onder vuur. Pascal won een cruciale pion, stond geen tegenspel toe, ruilde de dames en won na rustig manoeuvreren nog een stuk. Dergelijke overtuigende overwinningen zien we uiteraard graag, 1½ - 1½.
Jos was op eigen verzoek tactisch op bord 6 gezet. Tegenstander Hartendorp hanteerde het Morragambiet, maar Jos pakte de pion en raakte in het geheel niet onder de indruk. Hartendorp offerde nog een pion voor koningsaanval, maar deze sloeg niet door. Jos gaf een kwaliteit terug en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Het is niet helemaal duidelijk of Hartendorp het beter had kunnen doen in die koningsaanval. Hij wilde echter niet analyseren en Jos had ook werkelijk geen idee. We stonden voor het eerst in deze wedstrijd voor, 1½ - 2½.
Paul speelde zijn zoveelste partij tegen Klein Douwel. Voorafgaand aan de partij merkte Paul op dat ze de eerste dertien zetten binnen een mum van tijd op het bord zouden kunnen zetten, aangezien een bepaalde zettenreeks in veel van die eerdere Sveshnikov partijen was voorgekomen. Blijkbaar dacht Klein Douwel daardoor dat Paul iets bijzonders had voorbereid en vertrouwde hij het zaakje niet. Prompt speelde hij dan ook een geheel andere opening. Paul kwam goed uit de opening en kreeg in een mooie stelling zomaar een dame tegen een toren cadeau. Ik weet nog niet wat Klein Douwel in die stelling meende te zien toen hij tot deze rampzet besloot. Paul accepteerde het kleinood en moest vervolgens vooral nog de tijdcontrole halen om te winnen. In de reconstructie bleek Paul 43 zetten te hebben gedaan voordat zijn vlag viel, waarna Klein Douwel direct opgaf, 1½ - 3½.
Gerard speelde tegen Snoek een zeer boeiende en ingewikkelde Wolga. Er verscheen een gedekte witte pion op d6. Dat was op zich niet zo erg, maar Gerard wist in het vervolg helaas te weinig tegenspel te creėren. In tijdnood werd er afgewikkeld naar een eindspel waarin deze pion plotseling heel sterk bleek. Gerard zag het kansloze van zijn missie in en feliciteerde zijn tegenstander, 2½ - 3½.
John kwam pas tegen tien voor twee de speelzaal binnen. Hij was al te laat van huis gegaan en werd bovendien misleid door zijn navigatiesysteem, hetgeen hem in de buurt van de speelzaal nog eens twintig tot dertig minuten kostte. Blijkbaar hebben meerdere navigatiesystemen moeite met het adres van de Osse speelzaal. De Ossenaren waren immers niet verbaasd dat er weer eens iemand verkeerd gereden was. John kwam aardig uit de opening, maar hij werd steeds verder teruggedrongen. Het witte paard op a1 bood een droevige aanblik. Broekkamp bleek echter helemaal niet door te hebben hoe hij die stelling moest aanpakken en speelde het vervolg ondanks een overschot aan bedenktijd totaal verkeerd. John bereikte uiteindelijk een prachtig eindspel met ongelijke lopers en twee pionnen meer. De witveldige zwarte loper kon niet tegelijkertijd velden b7 en h7 dekken, terwijl de witte pionnen al tot b6 en h6 gevorderd waren en de zwarte koning buitenspel stond. John forceerde de doorbraak en won eenvoudig, 2½ - 4½.
Danniėl was door de omzettingen op bord 8 beland. Witspeler Saliba zette de partij erg tam op en vrij lang gebeurde er niet al te veel. In wederzijdse tijdnood sloeg de vlam pas in de pan. Saliba had kunnen afwikkelen naar een gunstig eindspel, maar hij koos er juist voor om een verloren pionneneindspel op het bord te brengen. Danniėl kwam compleet gewonnen te staan, maar hij zag spoken en speelde de enige variant die niet won, terwijl hij had berekend dat alle varianten zouden winnen. Danniėl kwam uiteindelijk één tempo tekort en moest alsnog in remise berusten. Waarschijnlijk was dit een terechte uitslag, want geen van beide spelers verdiende op basis van het vertoonde spel een overwinning, 3 - 5.
Door dit resultaat is HSC 2 nagenoeg veilig, tenzij er in de Promotieklasse en KNSB-klasse 3H nog bijzonder vreemde dingen gaan gebeuren. Die kans lijkt me echter kleiner dan 1%. Door de nederlaag van OSV is het sterke HMC Calder 3 al bijna kampioen. Zij hebben nog maximaal drie bordpunten nodig uit de resterende twee wedstrijden.

OSV (1910)HSC 2 (1959)3 - 5
Nico Schouten (2166)n.o.1 - 0
Peter Snoek (1981)Gerard van de Kerkhof (2003)1 - 0
John Klein Douwel (1918)Paul van Asseldonk (2057)0 - 1
Jacques Cox (1951)Albert Coenen (1848)½ - ½
Noud van Harskamp (1900)Pascal Boudewijns (1979)0 - 1
Jeroen Hartendorp (1848)Jos van der Tol (2106)0 - 1
Rik Broekkamp (1795)John van Rooij (1900)0 - 1
Sohail Saliba (1724)Danniėl van Boxtel (1818)½ - ½


Terug naar boven

7 maart 2009: HSC 2 - Gardé (door Danniėl van Boxtel)
Jos had vooruitgespeeld tegen één van de zwakkere Maarheezers, maar hij wist een surplus van ruim 300 Elopunten helaas niet in winst om te zetten. Naar eigen zeggen kwam Jos er niet door, waarna hij in remise moest berusten. Dankzij de reglementaire overwinning van Gerard - zijn tegenstander kwam niet opdagen - en knappe overwinningen van Albert en Joep, beiden tegen op papier sterkere tegenstanders, was het rond half vier al 3½ - ½ in ons voordeel. Aan die tussenstand veranderde vervolgens heel lang niets; pas in het laatste speeluur eindigden de overige vier partijen. Pascal verloor een zeer gecompliceerde partij. John wist zijn mooie stelling niet te winnen, maar behaalde wel eenvoudig remise. Danniėl verloor vrij onnodig en op domme wijze, waarna de tussenstand plotseling nog slechts 4 - 3 in ons voordeel was. Echt spannend werd het gelukkig niet meer, want Paul had intussen een gewonnen eindspel op het bord getoverd en won dat inderdaad: 5 - 3. De slotstelling is een mooi plaatje: wit: Kf5, Lb2; zwart (Paul): Kg2, pionnen op a2 en h4. Wit is aan zet. Eén van beide zwarte pionnen loopt hoe dan ook door en wit gaf op.
Deze overwinning was broodnodig om niet in degradatiezorgen te geraken. Opmerkelijk genoeg heeft HSC 2 tot nu toe alle uitwedstrijden verloren en alle thuiswedstrijden gewonnen. Als we die lijn doortrekken eindigen we met 10 punten in de middenmoot.

HSC 2 (1930)Gardé (1894)5 - 3
Jos van der Tol (2106)Martijn Cox (1775)½ - ½
Gerard van de Kerkhof (2003)n.o.1 - 0
Paul van Asseldonk (2057)Har van Himbergen (2009)1 - 0
Albert Coenen (1848)Alexander Al (1959)1 - 0
Pascal Boudewijns (1979)Geert Gabriėls (1964)0 - 1
Danniėl van Boxtel (1818)Jan Broekhuis (1855)0 - 1
John van Rooij (1900)Coen Winters (1837)½ - ½
Joep Peeters (1730)Albert Jan Blank (1858)1 - 0


Terug naar boven

7 februari 2009: HMC Calder 3 - HSC 2 (door Danniėl van Boxtel)
De plaats van handeling was het Hervioncollege in Den Bosch, waar HMC Calder met alle teams tegelijkertijd de externe thuiswedstrijden speelt. Derhalve zaten we in dezelfde speelzaal als diverse grote schakers, die namens HMC Calder 1 en Homburg Apeldoorn 1 aantraden. Op bord 1 van die wedstrijd speelden bijvoorbeeld Anish Giri (14), momenteel de jongste grootmeester ter wereld, en legende Artur Joesoepov tegen elkaar. Op bord 2 speelde namens de thuisclub ex-wereldkampioen Rustam Kasimdzhanov en daarnaast was er nog meer grootmeesterlijk geweld aanwezig. Zou een dergelijke ambiance ons kunnen leiden tot heldendaden?
Wij speelden tegen HMC Calder 3, de grote favoriet voor het kampioenschap in de NBSB-promotieklasse. Dat team bestaat uit een mix van ervaren schakers met jarenlange ervaring in de KNSB competitie en jeugdig talent. Het achttal dat wij deze dag troffen had een gemiddelde rating van maar liefst 2065 en dat zijn ruim 150 Elopunten meer dan wij gemiddeld konden inbrengen. We hadden willen stunten, maar al snel bleek dat HMC dik zou gaan winnen en dat ieder persoonlijk succesje mooi meegenomen zou zijn.
We hadden voor de gelegenheid een heuse meester opgetrommeld. Voorzitter Hans verving Albert, die in het eerste team moest invallen. De partij van Hans was minder meesterlijk dan we hadden gehoopt en tegenstander Eric de Moor kreeg de overwinning nagenoeg in de schoot geworpen. Reeds op zet negen verloor Hans na een schaakje een vol stuk, waarna hij terecht opgaf, 1 - 0. Hans wilde deze partij en de gehele wedstrijd zo snel mogelijk vergeten en weigerde dan ook toen ik hem vroeg of hij, gezien de vroege beėindiging van zijn partij, het wedstrijdverslag zou willen schrijven.
Gerard kwam vrij aardig uit de opening en had aanvallende intenties. Helaas koos hij niet de sterkste voortzetting, waarna Dick Schenkeveld het initiatief overnam. Gerard werd overrompeld en in een reeds dubieuze stelling blunderde hij een stuk weg, terwijl de witte aanval zou aanhouden, 2 - 0.
Jos had zich met behulp van partijendatabases voorbereid op de sterke Jeroen van den Bersselaar. Hij koos bewust een schimmig zijvariantje en had hiermee door zijn huiswerk in het voordeel willen komen, maar Van den Bersselaar kende de opening veel beter dan Jos en had in die zijvariant bovendien recentelijk zelf een sterk nieuwtje geļntroduceerd. Onder tijdsdruk speelde Jos in een gecompliceeerde stelling niet de beste zetten, waarna het zwarte pionnencentrum en loperpaar moordend werden. Zonder een enkele tegenkans werd Jos hardhandig opgebracht, 3 - 0.
Paul speelde tegen Raymond de Rooij een middenspel zonder dames. Hij offerde een pion voor aanval tegen de zwarte koning die nog op e8 stond, en stond erg goed. Paul investeerde erg veel bedenktijd, maar hij kon geen winnende voorzetting vinden. De Rooij vond een veilig heenkomen voor zijn koning en wist een zeer remiseachtig eindspel te bereiken. Paul verloor vanwege zijn hevige tijdnood echter drie pionnen en toen op zijn veertigste zet de vlag viel stond hij inmiddels helemaal verloren, 4 - 0. Als Paul zijn tijd beter had ingedeeld, had hij minimaal een half punt aan deze partij kunnen overhouden.
Joep trof in Piet van Eijndhoven een tegenstander die zijn partij op dezelfde manier opzette als uw scribent regelmatig met de witte stukken pleegt te doen. Joep heeft in diverse, blijkbaar nuttige, vluggertjes tegen mij voldoende praktijkervaring met dergelijke stellingen opgedaan en had dan ook een strijdplan klaarliggen. Van Eijndhoven bereikte weinig tot niets en een potremise eindspel verscheen op het bord, 4½ - ½. Hiermee was onze nederlaag bezegeld, maar Joep had werkelijk geen winstkansen en de resterende partijen zouden toch geen drie volle punten opleveren.
John trok zich helemaal niets aan van de gambietopening van Arthur Slobbe, pakte de pion en verliet direct alle theoretische paden. John had steeds het beste van het spel en zijn tegenstander moest veelvuldig uitgebreid in de denktank. In Slobbe’s tijdnood wist John zijn voordeel om te zetten in een gewonnen dame-eindspel, met een prachtige gedekte vrijpion op c6. John wist eeuwig schaakmotieven te vermijden en onze enige overwinning van de dag te boeken, 4½ - 1½.
Pascal speelde een boeiende partij tegen Gert de Rooij. In het middenspel won hij met een aardige combinatie een pion en daarbij kon hij tevens de dames ruilen en zodoende de angel uit de zwarte aanval halen. Het resterende eindspel was ongetwijfeld gewonnen voor Pascal, maar het was allemaal niet zo eenvoudig. De zwarte a-pion winnen, een luchtgaatje maken voor zijn koning en vervolgens opstomen met zijn eigen a-pion was zeer kansrijk geweest, maar helaas zag Pascal dit concept niet. Nadat Pascal een remiseaanbod had geweigerd, kwam hij, nog steeds op zoek naar een winstweg, in tijdnood. De Rooij wist met zijn koning binnen te komen en zoveel verwarring te stichten dat Pascal vanwege de geslonken bedenktijd zelfs nog verloor. Dat was wel heel zuur, 5½ - 1½.
Danniėl was op het vierde bord terecht gekomen en mocht de degens kruisen met Frits Obers. Danniėl kwam niet lekker uit de opening en moest al direct gaan keepen. Een stevige koningsaanval werd echter adequaat afgestopt. Danniėl wist naar een optisch slecht maar waarschijnlijk houdbaar eindspel met sterk wit paard tegen zwakke zwarte loper af te wikkelen. Op zet 63 verloor hij na diverse manoeuvres een pion, maar de zwarte veste bleef gesloten. Danniėl verdedigde zeer stug en vond vaak de 'enige zet', maar met minder dan drie minuten voor de rest van de partij maakte Danniėl op zet 87 een blunder. Obers kon via een driehoekje de oppositie pakken en alsnog de zwarte stelling binnen komen, zodat Danniėl op zet 96, na vier uur en vijftig minuten ploeteren, toch het hoofd moest buigen, 6½ - 1½.
Ondanks enkele gemiste kansen was de nederlaag volkomen verdiend. Diverse andere wedstrijden hadden een verrassende uitslag. We zijn daarom afgezakt tot de zevende plaats. In de volgende ronde zullen we van Gardé moeten winnen om niet in zwaar weer terecht te komen.

HMC Calder 3 (2065)HSC 2 (1909)6½ - 1½
Jeroen van den Bersselaar (2180)Jos van der Tol (2106)1 - 0
Dick Schenkeveld (2135)Gerard van de Kerkhof (2003)1 - 0
Raymond de Rooij (2143)Paul van Asseldonk (2057)1 - 0
Frits Obers (2100)Danniėl van Boxtel (1818)1 - 0
Gert de Rooij (2038)Pascal Boudewijns (1979)1 - 0
Eric de Moor (1992)Hans Nacinovic (1682)1 - 0
Arthur Slobbe (1984)John van Rooij (1900)0 - 1
Piet van Eijndhoven (1945)Joep Peeters (1730)½ - ½


Terug naar boven

13 december 2008: HSC 2 - BSV 2 (door Danniėl van Boxtel)
BSV 2 is afgelopen seizoen gepromoveerd naar de Promotieklasse. Er werd met angst en beven naar de indeling gekeken, maar gelukkig werd ons een thuiswedstrijd tegen dit team toebedeeld. De mannen uit Bergen op Zoom mochten nu derhalve de lange reis naar Helmond maken. Op papier zouden beide teams in de sterkste opstellingen erg aan elkaar gewaagd zijn. Wij hadden inderdaad de optimale bordbezetting, maar BSV 2 moest met twee invallers aantreden. Kopman Beuman (2076) en Havermans (1994) ontbraken en in hun plaats mochten de zwakkere invallers Quinten (1667) en Bruys (1665) de honneurs waarnemen. Dat bood derhalve mogelijkheden en HSC 2 was bij de enigszins verlate aftrap dan ook licht favoriet.
De score werd in ons voordeel geopend door een erg gemotiveerde Pascal. Hij speelde de opening op originele wijze en wist na enkele onnauwkeurigheden van tegenstander Speek middels een kleine combinatie een pion te winnen. Pascal won vervolgens nog een pion en gaf deze enkele zetten later handig weer terug om af te wikkelen naar een gewonnen paardeneindspel met een pion meer. Eén van Pascals pionnen zou gaan promoveren, maar het einde van de partij werd bespoedigd toen de witte koning via een helpmatje op f6 ten onder ging, 1 - 0.
De voorsprong werd verdubbeld door de eerste externe overwinning van Gerard van dit seizoen. Hij speelde zijn eigen spelletje tegen het Frans van de Belg en wachtte rustig af wat de zwartspeler van plan was. Toen Bruyneels lang rokeerde begon Gerard op de damevleugel te beuken. Gerard kwam steeds beter te staan en had een prachtig loperpaar. Bruyneels dacht via een penning een pion te winnen, maar verloor bij die actie zijn dame. Er stonden witte pionnen op d4 en e5, een ongedekte witte dame op d3, een zwarte toren op d8 en een zwarte dame op c7. Zwart speelde 1... Dxe5 (2.dxe5 Txd3), maar had na Gerards antwoord 2.Lf4 een serieus probleem omdat zijn koning op b8 stond, 2 - 0.
Albert had ons op een schitterende 3 - 0 voorsprong kunnen zetten, maar hij faalde jammerlijk in het zicht van de haven. Albert speelde de opening prima, won een pion en kon afwikkelen naar een eindspel van paard plus vier pionnen tegen paard plus twee pionnen. Dat leek kat in het bakkie, maar Albert liet helaas zijn prachtige a-pion ruilen tegen de zwarte e-pion. Hij had nog altijd twee pionnen meer, maar paard plus f-, g- en h-pion tegen paard plus h-pion bleek door de actieve verdediging van Punt helaas niet te winnen, 2½ - ½.
Danniėl wist door zijn eerste overwinning voor HSC 2 de score verder uit te bouwen. Invaller Quinten leek in de opening enkele tempi te verspelen en Danniėl bereikte al snel een comfortabele stelling. Danniėl lokte enkele onnauwkeurige zetten uit en stond op het punt om af te wikkelen naar een zeer gunstig eindspel toen hij de mogelijkheid kreeg om een vol stuk te winnen. Stellingskenmerken: de dame blanche staat op d4 en is gedekt door een paard op c2 en de zwarte dame op e5 wordt alleen gedekt door het paard op d3, op zijn beurt gedekt door een pion op c4. Danniėl speelde 23.Td1 en zwart had nu de dames moeten ruilen, met een prachtig eindspel voor wit als gevolg. Quinten speelde echter 23... Lg4 en na 24.Txd3 (24... Dxd4 25.Txd4 met stukwinst; 24...cxd3 25.Dxe5 met damewinst) stond Danniėl een vol stuk voor. Quinten gaf direct op en de analyse was nog erg gezellig, 3½ - ½.
Jos is aan een prima seizoen bezig en scoorde vandaag het beslissende punt. Tegenstander Van Dongen stormde op de koningsvleugel en Jos viel doelbewust op de damevleugel aan. Van Dongen offerde een kwal en twee pionnen voor koningsaanval, maar de zwarte koning kwam niet in de problemen. Jos greep het initiatief en de witspeler zag zich gedwongen om nog een stuk te investeren, hetgeen echter wederom geen zoden aan de dijk zette. Met een toren en diverse pionnen minder moest de Bergense teamleider vervolgens kiezen tussen mat of dameverlies, zodat doorspelen echt geen zin meer had, 4½ - ½.
Paul trof een tegenstander met, in ieder geval in deze partij, een nogal passieve spelopvatting. Van Oevelen deed niet bijster veel met het witvoordeel en Paul, die altijd wil winnen, moest derhalve met de zwarte stukken het spel maken. Hij slaagde daar in eerste instantie prima in. Paul won een pion en hield een kansrijk eindspel over. Van Oevelen verdedigde zich echter zeer bekwaam en Paul ging in de fout. Hij verloor zijn belangrijke d-pion en had vervolgens in remise moeten berusten, maar Paul wilde nog steeds winnen, zeker aangezien de matchpunten al veiliggesteld waren. Paul overspeelde zijn hand en had bovendien een kwartier minder op de klok, terwijl hij zelf in tijdnood verkeerde. De uitkomst laat zich raden, 4½ - 1½.
Joep speelde tegen de andere invaller aan Bergense kant. Vanuit de opening verkreeg hij prima spel. Joep kwam terecht in een stellingstype dat hem wel ligt en won een pion. Hij trok daarna ten aanval en het leek slechts een kwestie van tijd voordat Joep zijn schaapjes op het droge zou hebben. Bruys weigerde echter om te gaan liggen en spartelde heftig tegen. Joep moest eerst een pion terug geven en verloor vervolgens een kwaliteit en een pion. Hij moest nu plotseling gaan keepen om niet te verliezen en slaagde daar alsnog prima in, 5 - 2.
John is helaas nogal uit vorm. In een moeilijke opening wist hij echter goed overeind te blijven en John bereikte een alleszins speelbaar middenspel. Van der Sloot (Olaf, niet Joran) was waarschijnlijk blij toen John vervolgens een kwal voor een pion offerde. Dit offer leek kansrijk omdat de witte koningsstelling helemaal open lag, maar op straffe van mat moest John direct de dames ruilen, waarna wit in ieder geval niet meer kon verliezen. In het eindspel leek John een vesting te hebben en daardoor alsnog goede kansen op remise te houden, maar Van der Sloot gaf op het juiste moment de kwal terug en won, 5 - 3.
Na de glorieuze 4½ - ½ voorsprong valt de uitslag enigszins tegen, maar de twee matchpunten zijn het belangrijkste. In de volgende ronde mogen we in Hintham aantreden tegen koploper HMC Calder 3. Dit team heeft alle wedstrijden gewonnen en is met een gemiddelde rating van ruim boven de 2000 de topfavoriet voor het kampioenschap. Het wordt tijd dat HSC 2 dan zijn ware aard toont en die Bossche bollen alle hoeken van het bord laat zien!

HSC 2 (1936)BSV 2 (1868)5 - 3
Jos van der Tol (2095)Edwin van Dongen (1940)1 - 0
Gerard van de Kerkhof (2008)Arthur Bruyneels (1997)1 - 0
Paul van Asseldonk (2059)Peter van Oevelen (1938)0 - 1
Albert Coenen (1877)René Punt (1916)½ - ½
Pascal Boudewijns (1951)Patrick Speek (1994)1 - 0
Danniėl van Boxtel (1815)Laurens Quinten (1667)1 - 0
John van Rooij (1926)Olaf van der Sloot (1830)0 - 1
Joep Peeters (1756)Piet Bruys (1665)½ - ½


Terug naar boven

22 november 2008: Dubbelschaak 2 - HSC 2 (door Danniėl van Boxtel)
HSC 2 trad in Boxtel aan tegen hekkensluiter Dubbelschaak 2. Er werd vooraf eigenlijk alleen gerekend op een (ruime) overwinning voor de goeien. Op basis van de teamopstellingen was de kans om te winnen inderdaad substantieel; op bord 1 na hadden we op alle borden een hogere rating.
De helft van ons team was op tijd in Boxtel, maar vanwege diverse logistieke issues (lees: slechte planning en het dramatische zaterdagverkeer) zat de andere helft pas tussen 13.15 uur en 13.30 uur achter de borden. Gelukkig had Dubbelschaak de klokken bij deze borden pas om 13.15 uur in werking gesteld en heeft tijdnood bij niemand van de laatkomers invloed gehad op de uitslag.
De score werd geopend door een vlotte remise van Gerard, die in verband met persoonlijke omstandigheden snel naar huis wilde, ½ - ½.
Vervolgens behaalde Paul een strakke overwinning. Hij kende de opening naar eigen zeggen niet erg goed, maar in het middenspel speelde Paul veel beter dan zijn tegenstander. Met een stuk meer wist hij de laatste zwarte toren af te ruilen, waarna het eindspel helemaal uit was, ½ - 1½.
Joep kwam prima uit de opening en stond duidelijk beter, maar hij zag een diepe combinatie van zijn tegenstrever helaas niet tijdig aankomen. Deze offerde een kwal en een stuk, maar Joep moest twee torens terug geven, hetgeen uiteraard teveel was. De combinatie was niet waterdicht, maar wel spectaculair, 1½ - 1½.
Jos had zich op de sterke Steenbekkers voorbereid, maar trof een andere tegenstander van formaat. Jos speelde lekker op de aanval en kwam optisch prima te staan, maar helaas moest hij eeuwig schaak toestaan, 2 - 2.
Pascal heeft nooit echt lekker in de partij gezeten. Hij dacht in het eindspel de gelijkmaker op het bord te brengen, maar toen had zijn tegenstander allerlei vervelende grapjes in petto. Pascal verloor een volle toren en moest opgeven, 3 - 2.
John was veel beter dan zijn opponent. Hij offerde een pion voor koningsaanval en won vanuit een prachtige drukstelling een stuk. John hield dit voordeel tot in het eindspel vast en won overtuigend, 3 - 3.
Albert overspeelde zijn tegenstander vanuit de opening en won een pion met behoud van mooie stelling. Op het moment dat hij had moeten consolideren, offerde Albert echter om onduidelijke redenen (aanval?!) een stuk voor drie pionnen. Albert verloor vervolgens geruisloos in het eindspel, 4 - 3.
Danniėl moest toen winnen om de 4 - 4 aan te tekenen, maar dat scenario behoorde werkelijk niet meer tot de mogelijkheden. Danniėl stond tegen een nogal passieve tegenstander steeds wat beter, maar hij kon niet doordrukken. Bij de afwikkeling naar een ogenschijnlijk gunstig eindspel verloor Danniėl een pion, omdat hij de belangrijkste witte dreiging totaal had overzien. Hij moest toen vechten voor remise, hetgeen met stug verdedigen en enige medewerking van de tegenstander rond 18.00 uur lukte, 4½ - 3½.
Deze geheel onnodige nederlaag hebben we volledig aan onszelf te wijten.

Dubbelschaak 2 (1868)HSC 2 (1936)4½ - 3½
Ad Kleijberg (2112)Jos van der Tol (2095)½ - ½
Wil van Lankveld (1944)Gerard van de Kerkhof (2008)½ - ½
Peter Rijkers (1945)Paul van Asseldonk (2059)0 - 1
Gilion Berkelmans (1824)Albert Coenen (1877)1 - 0
Tom van Stiphout (1867)Pascal Boudewijns (1951)1 - 0
Niels Heijstek (1809)Danniėl van Boxtel (1815)½ - ½
Michel van de Elzen (1735)John van Rooij (1926)0 - 1
Diederik Claassen (1704)Joep Peeters (1756)1 - 0


Terug naar boven

1 november 2008: HSC 2 - De Drie Torens 2 (door Pascal Boudewijns)
Zaterdag 1 november mochten we ons proberen te revancheren voor de nederlaag in de eerste ronde. Dat lukte. Tegenstander De Drie Torens 2 was zwaar verzwakt op komen dagen, zodat hun gemiddelde sterkte met ruim 100 ELO-punten was afgenomen ten opzichte van hun eerste wedstrijd, dat scheelde wel.
Na ruim 2½ uur spelen stonden Joep en ik beter, maar de rest was nog onduidelijk. Joep was in een eindspel terechtgekomen met het loperpaar en beide torens en stond veel actiever. Zijn tegenstander probeerde de boel open te breken, maar dat werkte Joep meer in de hand en hij kon een matnet breien. Dit betekende de 1 - 0.
Hierna verdubbelde Paul de score. Na een paard te pennen en die vervolgens extra aan te vallen, kreeg hij aanknopingspunten om ook op mat of materiaalwinst te spelen, waarna zijn tegenstander opgaf.
Hierna maakte ik er 3 - 0 van. In een Scandinaviėr gebruikte mijn tegenstander veel tijd en koos voor een mindere voortzetting. Hij probeerde compensatie te zoeken door een pion te laten slaan, een paard te offeren en later een toren voor een matdreiging, maar die kon na enkele tussenschaaks gepareerd worden, zodat ook hier het punt in Helmond bleef.
Vervolgens remiseerde Danniėl. In een voor hem karakteristieke opening koos hij op een gegeven moment voor een mindere zet, waarna hij even flink op moest passen om binnen de remisemarge te blijven. Dat lukte prima en de vrede werd getekend.
Jos besliste de wedstrijd in ons voordeel. Vroeg in de opening speelde hij, na een loperschaakje op b5, zijn koning naar e7 en blokkeerde daarmee zijn loper op f8. Maar deze zet dekte echter wel pion e6 extra en het witte initiatief bloedde dood. Toen zijn tegenstander ten koste van een loper met zijn dame een toren op h8 sloeg en die dame dus buitenspel stond, kon Jos op de damevleugel een loper opsluiten en betekende dit uiteindelijk een overwinning voor hem.
Hierna verloor Albert in mijn ogen vrij onverwacht. Hij kwam met wit toch behoorlijk uit de opening maar kon geen vuist maken. Langzamerhand begon zwart wel wat tegenspel te creėren, maar veel stelde het niet voor dacht ik. Omdat ik toen zelf aan het analyseren was, weet ik niet of Albert geblunderd heeft of dat zijn tegenstander wel degelijk serieuze dreigingen had die niet meer gepareerd konden worden. Hoe dan ook, een nul voor ons.
Vervolgens remiseerde John. Ook voor hem de welbekende openingszetjes. Zijn tegenstander kreeg wel lekker spel maar kon geen potten breken. Op een cruciaal moment koos John ervoor in plaats van een pion te slaan, even pas op de plaats te maken en wat te keepen en dit bleek voor de tegenstander het moment te zijn om remise aan te bieden, hetgeen geaccepteerd werd.
Vervolgens ploeterde Gerard verder. Na een 'Gerard-opening' bracht hij een verzwakking toe op de koningsvleugel van zijn tegenstander. Dit leverde uiteindelijk een kwaliteit op maar hij verbruikte hierbij veel tijd, omdat zijn tegenstander er een actief loperpaar voor terug kreeg. Toch leek winst binnen de mogelijkheden te behoren. Echter, dankzij de tijdsachterstand moest hij uiteindelijk toch in remise berusten.
Einduitslag 5½ - 2½ en we dragen de rode lantaarn over!

HSC 2 (1936)De Drie Torens 2 (1794)5½ - 2½
Jos van der Tol (2095)Maarten Werkhoven (1726)1 - 0
Gerard van de Kerkhof (2008)Joost van den Bighelaar (1927)½ - ½
Paul van Asseldonk (2059)Berry Brand (1828)1 - 0
Albert Coenen (1877)Willem van de Brink (1719)0 - 1
Pascal Boudewijns (1951)Ad Mutsaers (1816)1 - 0
Danniėl van Boxtel (1815)Pieter Priems (1789)½ - ½
John van Rooij (1926)Frank Schouten (1721)½ - ½
Joep Peeters (1756)Ernest van Moorsel (1824)1 - 0


Terug naar boven

27 september 2008: Eindhoven 2 - HSC 2
Geen verslag ontvangen.

Eindhoven 2 (1999)HSC 2 (1959)6 - 2
Jan Vosselman (2093)Jos van der Tol (2095)½ - ½
Hans Bosscher (2046)Gerard van de Kerkhof (2008)1 - 0
Hans van den Hurk (2032)Paul van Asseldonk (2033)1 - 0
Bas Friesen (1977)Albert Coenen (1887)½ - ½
Jan Schot (2023)Pascal Boudewijns (1951)½ - ½
Jan Toorman (1993)John van Rooij (1926)1 - 0
Rik van der Weij (1859)Rob van Wijk (-)½ - ½
Cees Berghout (1965)Danniėl van Boxtel (1815)1 - 0


Terug naar boven