Helmondse Schaakclub

Verslagen van HSC 2

 

21 april 2012: Baronie - HSC 2 (door Danniël van Boxtel)
De laatste ronde van dit seizoen bracht de nodige spanning met zich mee. Bij een nederlaag van tenminste 5 - 3 en enkele andere nadelige uitslagen zou HSC 2 immers degraderen. Opponent De Baronie streed zelf ook tegen degradatie en was gebrand op een overwinning.
Joost kwam matig uit de opening. Tegenstander Philippe Blankert verkreeg in een open stelling het loperpaar en een zeer overwegende positie. Joost probeerde zich terug in de partij te vechten, maar hij koos helaas voor een afwikkeling die geforceerd tot de ondergang van zijn koning leidde, 1 - 0.
Danniël had zichzelf wederom aan het topbord geposteerd. Hij kreeg door Rob van Berkel een Leeuw voorgeschoteld. Nadat de Bredanaar een inferieure zet had gespeeld, greep Danniël het initiatief. Hij offerde een pion en lanceerde een niet af te stoppen koningsaanval die in alle varianten minimaal damewinst opleverde, 1 - 1.
John speelde een partij met Benoni-achtige structuren. Yorrick Vissers acteerde niet alert genoeg en liet een cruciale verzwakking van zijn centrum toe. Hierdoor won John een kwaliteit en een pion. Hij ruilde de dames en hield een gewonnen eindspel over. John nam rustig de tijd om de vis op het droge te krijgen, 1 - 2.
Pim raakte tegen Kees Ooms in een loopgravengevecht verzeild. De witspeler leek steeds iets beter te staan, maar Pim verdedigde zich naar behoren. Het resterende viertoreneindspel was verre van eenvoudig, maar het halve punt kwam niet meer in gevaar, 1½ - 2½.
Frans zat voor straf aan een hoog bord en had de opdracht om minimaal een half punt te scoren. In het middenspel werden diverse stukken geruild en Michiel Antonissen zat naar eigen zeggen verlegen om een goed plan. Hij moest omwille van het teambelang forceren, maar zijn poging tot dameruil was een regelrechte blunder. Frans creëerde een doorbraak en leidde zijn tegenstrever razendsnel naar de slachtbank, 1½ - 3½. Mission accomplished! Er zat echter nog meer in het vat.
Pascal werd verrast door de creatieve openingsaanpak van Rens Oomen. Hij vond geen adequate verdediging en stond binnen anderhalf uur volledig aangekrant. Pascal verloor een kwaliteit en zijn koning stond op d2 nog steeds niet veilig. Oomen raakte het spoor echter compleet bijster en verblunderde eerst een kwaliteit en vervolgens een stuk. Pascal liet dit buitenkansje uiteraard niet onbenut, 1½ - 4½. Onze witspelers behaalden vandaag zodoende de maximale score.
Ton kreeg een boeiende en complexe Engelse partij op het bord. Willem van der Linden hanteerde een opzet die Ton nog niet eerder had gezien, zodat ons talent aan deze partij nog wat huiswerk overhield. Ton bedacht achter het bord de juiste zetten en won een pion. Van der Linden had echter meer dan voldoende compensatie en won zijn pion terug. In het slotstuk met een dame en een vijf pionnen aan beide zijden was remise door eeuwig schaak de enige logische uitkomst, 2 - 5.
Joep meldde trots dat hij over twee weken met de VUT mag en zat helemaal opgebloeid achter het bord. Hij volgde tegen Dick Straathof lang een theoretische variant. De witspeler meed de scherpste mogelijkheden en Joep kon niet verhinderen dat hij in een eindspel met een zeer grote remisemarge terechtkwam. Straathof wist alle pionnen te ruilen en de puntendeling was een feit, 2½ - 5½.
Toen alle andere uitslagen bekend werden bleek dat we in alle gevallen veilig waren geweest. Deze verdiende overwinning bracht ons echter op een mooie vijfde plaats in de eindstand. Pascal werd topscorer met 5 uit 8 en een TPR van 2062. Ook Danniël wist een TPR van boven de 2000 te behalen. Ratingfavoriet Eindhoven 2 werd ongeslagen kampioen. Voor De Raadsheer zijn de druiven erg zuur. Vorig seizoen liepen ze in de laatste ronde de titel mis. Dit seizoen wonnen ze acht van de negen duels, maar staan ze wederom met lege handen. Eindhoven 3 en OSV zijn gedegradeerd. De Baronie wist zich met slechts vijf punten te handhaven.

 

Baronie (1930) HSC 2 (1866) 2½ - 5½
Rob van Berkel (2024) Danniël van Boxtel (1869) 0 - 1
Willem van der Linden (1932) Ton van den Waardenburg (1878) ½ - ½
Michiel Antonissen (1943) Frans van Neerven (1862) 0 - 1
Philippe Blankert (1930) Joost Rutten (1770) 1 - 0
Rens Oomen (2044) Pascal Boudewijns (1995) 0 - 1
Kees Ooms (1891) Pim Blijlevens (1862) ½ - ½
Yorrick Vissers (1820) John van Rooij (1864) 0 - 1
Dick Straathof (1856) Joep Peeters (1828) ½ - ½

 

31 maart 2012: HSC 2 - Waalwijk (door Danniël van Boxtel)
We hebben een goede stap richting handhaving in de promotieklasse gezet door subtopper Waalwijk te verslaan. Het spreekwoordelijke goede begin bleek meer dan het halve werk te zijn.
Pim had een gemakkelijke middag. Barry Plukkel mishandelde de opening en zette de deuren naar zijn koning wagenwijd open. Pim hoefde niet eens heel bijzondere zetten te doen om binnen twintig zetten een dame tegen twee stukken te winnen. Plukkel had zich het restant van de partij kunnen besparen, maar hij ploeterde nog zo'n twintig zetten door. Pim liet hem natuurlijk niet meer ontsnappen en won simpel, 1 - 0.
John speelde lekker actief en kon bogen op een gezonde stelling. Leon van Gelder meende te moeten counteren, maar hij deed dat op hoogst ongelukkige wijze. Hij speelde d4 en nam na cxd4 terug met Dxd4. De witte koning stond echter op g1 en het zwarte paard op f4 was het enige stuk dat het mooie veld e2 bestreek. John liet dit buitenkansje uiteraard niet onbenut, 2 - 0.
Joep speelde tegen een invaller en ook hij had zijn schaapjes al snel op het droge. René van Bijnen was onvoldoende alert in een onschuldig ogende opening, pakte een vergiftigde pion en ging daarna aan gruwelijke penningen ten onder. Joep won een volle toren. Na amper twee uur spelen hadden we derhalve een zeer riante voorsprong, 3 - 0.
Pascal werd door Sander van Dijk verrast met een nieuwtje en hij wist achter het bord geen adequate weerlegging te bedenken. De stelling was uitermate gecompliceerd en Van Dijk speelde sterk. Pascal miste de beste mogelijkheid op tegenspel en moest opgeven toen hij geforceerd twee stukken verloor, 3 - 1.
Joost speelde tegen de sluwe Richard Waeterschoodt. Van dit duel heb ik erg weinig gezien. Mijns inziens was er steeds sprake van een dynamisch evenwicht en een grote remisemarge. De puntendeling tegen een sterkere tegenstander was gezien de stellingen op de resterende borden een heel behoorlijk resultaat, 3½ - 1½.
Frans kwam zonder problemen uit de opening. Ad Kroot bleef echter aandringen en bereikte daarmee dat Frans enkele voor hem weinig kenmerkende slordigheden beging. Frans verloor daardoor eerst één pion en later nog eentje. In het eindspel waren deze twee verbonden vrijpionnen oppermachtig, 3½ - 2½.
Nu moesten Danniël en Ton aan de topborden de sterkste Waalwijkenaren (allebei 2000+) in toom weten te houden. Wilbert Schreurs had tegen Ton steeds het beste van het spel, maar Ton weerde zich kranig en hield zijn verdediging op orde. Schreurs probeerde afwisselend op beide vleugels een doorbraak te bewerkstelligen, maar Ton gaf geen krimp. Herhaling van zetten was het logische einde van de partij, 4 - 3.
Danniël speelde een goede partij tegen topscorer Feike Liefrink. Hij neutraliseerde de witte aanvalsopzet, dwong dameruil af en hield een gunstig middenspel over. Nadat beide gladiatoren enkele keren de beste voortzetting hadden gemist, greep Danniël definitief het initiatief. In het slotstuk won hij een pion, maar de winstvoering bleek te lastig. Remise was bovendien voldoende voor de broodnodige overwinning, 4½ - 3½.

 

HSC 2 (1866) Waalwijk (1857) 4½ - 3½
Danniël van Boxtel (1869) Feike Liefrink (2060) ½ - ½
Ton van den Waardenburg (1878) Wilbert Schreurs (2025) ½ - ½
Pascal Boudewijns (1995) Sander van Dijk (1899) 0 - 1
Pim Blijlevens (1862) Barry Plukkel (1896) 1 - 0
Frans van Neerven (1862) Ad Kroot (1880) 0 - 1
Joost Rutten (1770) Richard Waeterschoodt (1887) ½ - ½
John van Rooij (1864) Leon van Gelder (1767) 1 - 0
Joep Peeters (1828) René van Bijnen (1445) 1 - 0

 

10 maart 2012: De Raadsheer - HSC 2 (door Danniël van Boxtel)
We hebben onszelf in de verre uitwedstrijd tegen De Raadsheer in Zundert enorm tekortgedaan. Een zekere overwinning, die veel lucht geboden zou hebben in de strijd tegen degradatie, werd op knullige wijze uit handen gegeven. In dit verslag zijn de namen van onze spelers anagrammatisch weergegeven. Via wat gepuzzel of, eenvoudiger maar minder leuk, het raadplegen van de persoonlijke uitslagen moet het u als lezer ongetwijfeld lukken om hun werkelijke namen te vinden.
Van jojo in hor kwam tegen Hans van der Linden moeilijk in zijn ritme. Hij speelde echter een uitstekende tweede partijhelft en won twee torens tegen een dame. In die stelling betekende dat groot voordeel voor onze man. Toen de tijd gekomen was om te gaan oogsten, gaf hij in tijdnood echter een volle toren weg, 1 - 0.
Poepreetjes speelde een hyperscherpe partij tegen Leo Rietveld. Na een spectaculaire opening stond hij na amper vijftien zetten al gewonnen. De zwarte koning vond op een vol bord een veilig heenkomen op c5 en de zwarte aanval verliep soepeltjes. Het einde van de partij kwam ras naderbij. In plaats van een direct winnende zet werd door de Gemertenaar in Helmondse dienst echter een direct verliezende zet uitgevoerd, 2 - 0.
Rund bewondert aanvang trof de sterkste Raadsheer en speelde met de zwarte stukken een ondernemende partij. Frank Verkooyen moest alle zeilen bijzetten om zijn verdediging op orde te houden. Door correct spel aan beide zijden vervlakte de partij en was remise het logische en zeer verdienstelijke resultaat, 2½ - ½.
Renners vanaf ven wist tegen Johan Goorden met de witte stukken weinig te bereiken. De partij kabbelde voort, ogenschijnlijk met een licht plusje voor zwart. Geleidelijk werden enkele stukken geruild en zonder dames was de lol er snel af. In een inmiddels gelijke stelling werd remise overeengekomen, 3 - 1.
De blondine van latex overspeelde John van Dijk compleet. Eenvoudige pionwinst zou waarschijnlijk meer dan genoeg geweest zijn. De blondine meende onterecht een betere voortzetting te hebben en riep daarmee het onheil over zich af. In een boeiende stelling werd vervolgens nog enkele keren mis gegrepen en na de laatste blunder was het over en sluiten, 4 - 1.
Op het vierde bord verloor simpel blijven vrij snel een pion. Roland Daamen won later nog twee pionnen, maar onze benjamin brak de stelling open en creëerde voldoende dreigingen tegen het belangrijkste witte stuk om een half punt te scoren. Misschien had er zelfs nog meer in het vat gezeten, 4½ - 1½.
Toontje rust had Niek Oostvogels vorig seizoen in de aanval verslagen. Oostvogels wilde dat nu voorkomen en stuurde binnen enkele zetten op dameruil aan. Onze matador speelde het vervolg duidelijk beter dan zijn tegenstander en veroverde met kleine middelen een kwaliteit. In het eindspel was dat genoeg om de eretreffer aan te laten tekenen, 4½ - 2½.
Cubaans wild sopje speelde een goede partij tegen Sander Boogaard. Hij won twee pionnen, maar zette in het eindspel zijn loper helaas buitenspel. Dat kostte uiteindelijk twee pionnen en na bijna vijf uur spelen ging het in tijdnood zelfs helemaal fout. De witte koning ging in een paardvork staan die een toren kostte, 5½ - 2½.
Een objectieve analyse leert dat we op bord 1 minimaal een halfje verspeeld hebben en op de borden 3, 6 en 7 volle punten hebben laten liggen. De uitslagen op de overige borden zijn min of meer terecht. Een ruime overwinning was derhalve zeker niet geflatteerd geweest. Daar kopen we echter niets voor. De eerste stemmen gaan reeds op om de teamleider te ontslaan...

 

De Raadsheer (1958) HSC 2 (1866) 5½ - 2½
Sander Boogaard (2127) Pascal Boudewijns (1995) 1 - 0
Frank Verkooyen (2187) Ton van den Waardenburg (1878) ½ - ½
Hans van der Linden (2081) John van Rooij (1864) 1 - 0
Roland Daamen (1958) Pim Blijlevens (1862) ½ - ½
Johan Goorden (1779) Frans van Neerven (1862) ½ - ½
Leo Rietveld (1804) Joep Peeters (1828) 1 - 0
John van Dijk (1901) Danniël van Boxtel (1869) 1 - 0
Niek Oostvogels (1823) Joost Rutten (1770) 0 - 1

 

11 februari 2012: Gardé - HSC 2 (door Danniël van Boxtel)
Het vierpuntenduel tegen Gardé heeft na harde strijd en wisselende kansen geen winnaar opgeleverd. Na een 4 - 1 achterstand waren we echter blij dat het nog 4 - 4 werd.
Frans ging met licht voordeel het middenspel tegen Martijn Cox in. Een gebrek aan warme chocolademelk deed zich echter gelden. Diverse biochemische processen liepen spaak en de signaaloverdracht in zijn synapsen stokte. Door deze tijdelijke kortsluiting overzag Frans dat hij met zijn laatste zet de ontsnappingsroute voor zijn dame op a7 blokkeerde. Cox maakte dankbaar gebruik van dit buitenkansje en sloot Hare Majesteit in, 1 - 0.
Aan het topbord pakte Pim de getalenteerde jeugdspeler Ruud van Meegen met fluwelen handschoenen aan. Alle paarden verdwenen spoedig van het bord en de resterende stelling bevatte aan beide zijden weinig aanknopingspunten. De vrede werd getekend, aangezien Van Meegen en Pim allebei vonden dat verder spelen geen zin had. Op dit resultaat valt niet zoveel af te dingen, 1½ - ½.
John trof de door hem gewenste tegenstander, maar hij leek al in de opening om een goed plan verlegen te zitten. Er ontstond uiteindelijk een stelling met tegengestelde rokades, waarin Coen Winters en John beiden op koningsaanval speelden. Zoals je in dit jaargetijde mag verwachten, was het offensief van Winters veel sneller. Hij verminkte de pionnenstructuur rond de zwarte monarch en maakte de partij via een aardig dameoffer op spectaculaire wijze uit, 2½ - ½.
Joep wilde graag tegen Jan Broekhuis aantreden. Aldus geschiedde, omdat de bordvolgorde van Gardé geen verrassingen bevatte. Joep zette de partij nogal voorzichtig op en Broekhuis bleek ook niet al te ambitieus ingesteld. Geleidelijk werden de meeste stukken geruild. De partij kwam nooit echt tot leven en de slotstelling was potremise, 3 - 1.
Ton is misschien wel de meest getalenteerde schaker van het tweede team. Hij komt in nagenoeg al zijn externe partijen gewonnen te staan. Helaas gaat het daarna vaak mis en worden er alsnog halve of zelfs hele punten verspeeld. Zijn partij tegen Albert Jan Blank kende hetzelfde stramien. Ton verkreeg een sterk paard tegen een zwakke loper, ruilde alle overige stukken en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Hij won twee pionnen en had met twee verbonden vrijpionnen de winst voor het grijpen. In een moment van onachtzaamheid liet hij een cruciale pion echter ongedekt, waarna Blank geheel onnodig een sterke vrijpion verkreeg. Ton kwam in tempodwang en moest opgeven, 4 - 1.
Invaller Johan verprutste de opening compleet. Hij moest een pion geven om erger te voorkomen. Daarna rechtte Johan echter zijn rug en bleef hij, steeds loerend op tactische tegenkansen, vechten voor zijn schaakleven. Jacco Vermeulen schoot een enorme bok en Johan profiteerde direct door een kwaliteit en een pion te winnen. Alle witte stukken stonden ook nog eens verkeerd. De zwarte torens kwamen binnen en Johan won nog meer materiaal, waarna Vermeulen het verder wel geloofde, 4 - 2.
De teamleider had besloten dat Pascal de gevaarlijke Geert Gabriëls mocht bestrijden, aangezien dit concept in het verleden vaak tot goede resultaten heeft geleid. De opening hadden ze al eerder op het bord gehad, maar toch wist Pascal al na een zet of tien een pion te winnen. Gabriëls trok ten aanval en Pascal moest zich nauwkeurig verdedigen. Uiteraard zou deze partij in een tijdnoodduel uitmonden. Beide heren hadden in een complexe stelling nog zo'n anderhalve minuut voor vijftien zetten. Pascal bleek veel handiger dan Gabriëls. Hij won de gevaarlijke pion op a6, bleef actief spelen en zag Gabriëls een volle toren verblunderen, 4 - 3.
Gelukkig zijn er in de schaaksport geen gewichtscategorieën, zoals die er bij bijvoorbeeld gewichtheffen en boksen wel zijn. Anders hadden Raoul Lemmen en Danniël, met een verschil in lichaamsgewicht van pak 'm beet veertig tot vijftig kilogram, nooit tegen elkaar gespeeld. Dat gebeurde nu wel en de superzwaargewicht kwam lekker uit een onregelmatige gambietopening. Het vedergewicht wist nog af te wikkelen naar een toreneindspel, maar opereerde daarin nogal onhandig. Danniël kon met zijn koning bij zijn sterke vrijpion komen, omzeilde alle grappen en sloeg Lemmen in de laatste ronde knock-out, 4 - 4.

 

Gardé (1886) HSC 2 (1863) 4 - 4
Ruud van Meegen (2074) Pim Blijlevens (1862) ½ - ½
Geert Gabriëls (2036) Pascal Boudewijns (1995) 0 - 1
Jan Broekhuis (1855) Joep Peeters (1828) ½ - ½
Coen Winters (1873) John van Rooij (1864) 1 - 0
Albert Jan Blank (1796) Ton van den Waardenburg (1878) 1 - 0
Raoul Lemmen (1883) Danniël van Boxtel (1869) 0 - 1
Martijn Cox (1782) Frans van Neerven (1862) 1 - 0
Jacco Vermeulen (1789) Johan Wuijts (1747) 0 - 1

 

7 januari 2012: HSC 2 - WLC (door Pim Blijlevens)
Zaterdag 7 januari stond de derde thuiswedstrijd van het seizoen op het programma. WLC uit Eindhoven was de tegenstander. Van ditzelfde team (althans de helft ervan) had ons bekerteam een paar dagen eerder in de NBSB-beker met liefst 4 - 0 op de broek gekregen. Het was dus tijd voor revanche.
Na twee thuisoverwinningen en twee uitnederlagen stond HSC 2 voor aanvang van deze wedstrijd op een mooie derde plaats in de promotieklasse, zij het slechts één puntje voor op de nummer acht. Veilig waren we dus nog lang niet en een overwinning op de Eindhovense promovendus, toch een van de mindere teams uit de hoogste Brabantse klasse, zou zeer welkom zijn.
Tot slot even een disclaimer voordat ik aan het daadwerkelijke wedstrijdverslag begin: het lezen van dit verhaal is geheel voor eigen risico. Onderstaand verslag is gebaseerd op de volledig subjectieve en partijdige interpretatie van de wedstrijd door de auteur. Mocht u het niet eens zijn met onderstaande verslaglegging, neem dan vooral niet de moeite om de schrijver dezes, de beheerder van de website of het bestuur van HSC te contacteren met de mededeling dat u zich niet kunt verenigen met het verslag, want alle reacties zullen totaal genegeerd worden. Eventueel waargenomen ondertonen (sarcastisch, cynisch of anderszins) zijn tevens volledig voor rekening van de lezer. Indien u bang bent in onderstaand relaas toch onjuistheden of ondertonen aan te treffen, raad ik u aan om te stoppen met lezen nu het nog kan.
Een partij tussen de ouwe rotten Frans van Neerven en Jan Mascini kan, in het zeldzame geval dat het géén remise wordt, alleen in het verre eindspel beslist worden. Ze waren weliswaar als eerste klaar, maar ik denk dat ze de meeste zetten gespeeld hebben. Jan ontwikkelde in het middenspel steeds meer druk tegen de achtergebleven zwarte pion op c6, die uiteindelijk wel moest vallen. Frans koos niet voor de beste afwikkeling en kon toen ook niet meer voorkomen dat Jan alle stukken af kon ruilen. Het pionneneindspel was eenvoudig gewonnen voor Mascini, 0 - 1.
Joep kreeg al na acht zetten een remiseaanbod te verwerken. Na acht zetten sta je over het algemeen niet heel veel beter of slechter, maar om nou meteen remise te accepteren, is ook weer zoiets. Na zet 19 probeerde Henk Vermeer het opnieuw. De stelling was nog steeds in evenwicht en Joep had blijkbaar zijn vechtjas thuis laten liggen, want ondanks het verlies van Frans en de dreigende nederlaag van Ton accepteerde hij, ½ - 1½.
Joost had een gezellige stelling met tegengestelde rokades waarin alles mogelijk leek. Zelfs na dameruil had Joost een fijne positie en ging hij maar eens op de vijandelijke koning af. Hij gooide er een pion tegenaan en creëerde verschillende dreigingen. Maar toen hij de pion terugwon bood hij ineens remise aan, terwijl er nog genoeg spel in de stelling zat. Vanwege het verlies van Frans en de steeds dreigendere nederlaag van Ton werd dit graag aangenomen. Het remiseaanbod was dus een slechte zet van Joost. Schaken is toch een teamsport, 1 - 2.
De spectaculairste partij van de middag kwam op naam van Ton en zijn tegenstander. Ton pleegde met zwart in een Franse opening op de 13e zet een thematisch kwaliteitsoffer; op de open f-lijn sloeg hij met zijn toren het witte paard op f3. Volgens de database was dit zelfs nog gewoon theorie! Tegenstander Frank Albers kende het waarschijnlijk niet want hij investeerde een heel uur in zijn 14e en 15e zet en kwam toen met een origineel doch dubieus tegenoffer: Lxh7+. Op dat moment had Ton drie lichte stukken voor een toren, maar toen greep hij helaas verschrikkelijk mis. Hij speelde de verkeerde paardzet en liet Albers mat dreigen met dame en toren op de h-lijn, terwijl er op f1 een witte toren de f-lijn in de gaten hield. Ton ging nog een uur in trance, maar er bleek niks zinnigs meer te verzinnen tegen deze dodelijkste aller dreigingen, 1 - 3.
Danniël speelde een niet al te opwindende partij waaruit alle muziek al snel verdwenen was. De stelling werd dichtgeschoven en ondanks de stand in de wedstrijd was het blijkbaar totaal onmogelijk om nog op winst te spelen, 1½ - 3½.
Pascal kreeg ongeveer tegelijk met Danniël een remiseaanbod. Hij had dezelfde tegenstander als afgelopen dinsdag en had de hele partij onder zware druk gestaan. Het aanbod kwam gelijk met een dameruil, maar ook daarna zou Pascal duidelijk minder staan. Doorspelen zou, ondanks de stand in de wedstrijd (daar is-tie weer), niet verantwoord zijn, 2 - 4.
John zorgde voor het enige winst- en daarmee lichtpuntje van deze middag. Hij kwam tegen Jarich Haitjema ("Wanneer ben jij Jarich?", "Ik ben altijd Jarich!") slecht uit de opening, maar na dameruil vervlakte de stelling volledig en bleef er een erg "drawheavy bord" over. Na nog wat stukkenuitwisselingen ontstond er uiteindelijk een eindspel met ieder een paard en vijf pionnen. Dit wist John zo te manoeuvreren dat hij er daar een van mee kon pikken en met een vrije h-pion kon hij vervolgens de partij beslissen, 3 - 4.
Mijn tegenstander Peter Koymans koos er in een Siciliaanse Löwenthal voor om meteen dames te ruilen. Dat zorgt doorgaans niet voor de meest spectaculaire partijen en deze keer was geen uitzondering. Ik verloor door een kleine combinatie een pion en er kwam een dubbeltoreneindspel op het bord. In het vervolg probeerde ik een soort "eeuwigschaaknet" te vlechten. Ik gaf daartoe een tweede pion, maar er bleken toch wat grote gaten in het net te zitten en met twee pionnen achter was de strijd gestreden, vooral omdat Koymans ook nog torenruil kon forceren, 3 - 5.
Door deze nederlaag zijn we gezakt naar de zesde plaats in de promotieklasse, met slechts één puntje meer dan de nummer negen. Daarmee staan we voorlopig op een veilige positie, maar we hebben nog een aantal zware wedstrijden voor de boeg. En in het slechtste geval degraderen er maar liefst vier teams uit de promotieklasse. De volgende wedstrijd op 11 februari in Maarheeze tegen Gardé wordt in ieder geval een heel belangrijke.

 

HSC 2 (1849) WLC (1879) 3 - 5
Pascal Boudewijns (1934) Jeroen Medema (2070) ½ - ½
Danniël van Boxtel (1853) Albert de Wit (1926) ½ - ½
Ton van den Waardenburg (-) Frank Albers (1942) 0 - 1
John van Rooij (1854) Jarich Haitjema (1787) 1 - 0
Pim Blijlevens (1868) Peter Koymans (1768) 0 - 1
Joep Peeters (1816) Henk Vermeer (1919) ½ - ½
Frans van Neerven (1839) Jan Mascini (1820) 0 - 1
Joost Rutten (1779) Piet Koster (1802) ½ - ½

 

17 december 2011: OSV - HSC 2 (door Danniël van Boxtel)
Het tweede team heeft zichzelf een slechte dienst bewezen door nogal onnodig van hekkensluiter OSV te verliezen. De komende twee duels worden cruciaal in de stijd tegen degradatie.
Joost kwam tegen Wim Bressers niet eens onaardig uit de opening, maar hij liet zich vervolgens insnoeren. Een bevrijdingspoging leidde tot het verlies van een belangrijke pion en tevens een slechte stelling. Na stukverlies was het helemaal gedaan met de pret, 1 - 0.
John onttrok zich aan de algehele malaise en speelde een uitstekende partij. Hij gaf bewust een kwaliteit voor twee pionnen, had een sterke vrijpion en stond erg goed. Door een miskleun van Hartog van Gelder won John de kwaliteit terug, waarna het dame-eindspel met twee pionnen meer eenvoudig gewonnen was, 1 - 1.
Ton bestreed aan het hoogste bord de sterke Nico Schouten. Het was in een complexe partij niet geheel duidelijk wie er beter stond. Schouten verkreeg gaandeweg actiever stukkenspel en initieerde een koningsaanval. Ton reageerde niet adequaat en ging geforceerd mat, 2 - 1.
Joep overspeelde Marcel van Niftrik in de eerste helft van de partij. Hij won een pion en had een mooie aanval. Dames ruilen en het eindspel op techniek uitschuiven was het devies, maar Joep hield de stukken liever op het bord. Helaas kreeg hij het lid alsnog hard op de neus. Met een zwarte koning op h7, dame op e6 en pion op h6 was Pf3-g5+ geen directe optie voor wit. Met Pd2-e4 bracht Van Niftrik uiteraard wel een fikse dreiging in de stelling. Joep overzag wits bedoelingen volledig en verloor zijn dame, 3 - 1.
Danniël won op de achtste zet een pion en zat al na twaalf zetten een eindspel te spelen. Peter Snoek had echter compensatie en Danniël vond niet de juiste manier om zijn stukken te ontwikkelen en tegenspel te verhinderen. Diverse knoeizetten leidden het verlies van twee pionnen in. Het toreneindspel was kansloos, 4 - 1.
Pim versmaadde in de opening pionwinst en speelde daarna te ongecontroleerd op aanval. Deze sloeg niet door en Rik Broekkamp wist zich los te wurmen. Het gebrek aan harmonie in de zwarte stelling kostte na een combinatie twee pionnen en uiteindelijk de partij, 5 - 1.
Frans speelde een matige partij tegen Sohail Saliba. Zijn breekzet was misplaatst en had een stuk moeten kosten, maar Saliba greep à tempo mis en won slechts een pion. In een toreneindspel met een pion meer kreeg Saliba last van schaakblindheid. Hij gaf twee pionnen weg en moest met lede ogen toezien hoe topscorer Frans nog won, 5 - 2.
Pascal bereikte in eerste instantie weinig tegen Jeroen Hartendorp. Hij bleef zijn stelling echter rustig versterken en won door goed spel een pion. Pascal speelde het eindspel heel sterk, maar miste een gemakkelijke winstvariant en moest alsnog in remise berusten, 5½ - 2½.

 

OSV (1867) HSC 2 (1849) 5½ - 2½
Nico Schouten (2114) Ton van den Waardenburg (-) 1 - 0
Peter Snoek (1961) Danniël van Boxtel (1853) 1 - 0
Jeroen Hartendorp (1781) Pascal Boudewijns (1934) ½ - ½
Chris Broekkamp (1840) Pim Blijlevens (1868) 1 - 0
Hartog van Gelder (1900) John van Rooij (1854) 0 - 1
Wim Bressers (1801) Joost Rutten (1779) 1 - 0
Sohail Saliba (1793) Frans van Neerven (1839) 0 - 1
Marcel van Niftrik (1745) Joep Peeters (1816) 1 - 0

 

26 november 2011: HSC 2 - Stukkenjagers 3 (door Danniël van Boxtel)
In de wedstrijd tegen het sympathieke Stukkenjagers 3 bediende HSC 2 zich winnend van het Joepgambiet. Joep speelde een knotsgekke partij. Kienfong Lie Kwie vond materiaal van ondergeschikt belang en speelde voluit op mat. Joep mocht twee pionnen pakken, verkreeg een pion op zevende rij en stond ogenschijnlijk mooi, maar de zwarte mataanval was na nog een kwaliteitsoffer niet meer af te stoppen, 0 - 1. In het kader van bovengenoemde wedstrijdtactiek was dit uiteraard ingecalculeerd. De tegenstanders kregen door deze voorsprong immers nog meer zelfvertrouwen, maar hadden nog niet door dat wij hen zand in de ogen aan het strooien waren.
Pim lichtte een tipje van de sluier op. Met een recentelijk in de interne competitie beproefd, zeer scherp concept bracht hij Sjo Smeets in onoverkomelijke problemen. Een remiseaanbod werd netjes met de teamleider overlegd, maar natuurlijk geweigerd. De zwartspeler kon nog vluchten in een eindspel met een kwaliteit minder, maar de afronding was wel aan Pim toevertrouwd, 1 - 1.
Direct daarna lieten Danniël en Pascal zien wat onze werkelijke bedoelingen waren. Danniël had reeds op de vierde zet op b2 geslagen en accepteerde daarbij dat Lex Karstens een ontwikkelingsvoorsprong kreeg en een koningsaanval kon initiëren. Danniël wist echter een flexibele defensie rond zijn monarch op te trekken. Toen Karstens zonder compensatie een tweede pion zou gaan verliezen, besloot hij om dan maar een stuk te investeren. Danniël verdedigde zich nauwkeurig, pakte nog een geofferd stuk en won eenvoudig, 2 - 1.
Pascal hanteerde tegen Koen Haast een speelstijl die hem dit seizoen al zoveel succes heeft gebracht. Zijn opzet is niet spectaculair, maar uitermate doeltreffend. Vanuit de opening wist onze man in topvorm enkele zwaktes in de zwarte stelling te creëren. Pascal liet daarna niet meer los en bleef duwen en prikken, totdat Haast onder de druk bezweek en achtereenvolgens een pion en een stuk verloor, 3 - 1.
Ton speelde een erg complexe partij tegen Erik van Ingen. De witspeler leek een aardig initiatief te hebben, maar na een schitterend pionoffer van Ton werd de loper op b7 een reus en moest Van Ingen alle zeilen bijzetten om overeind te blijven. Ton hield aan alle verwikkelingen een pion over, maar dat was ondanks zijn goede spel onvoldoende om het eindspel te winnen, 3½ - 1½.
De teamleider instrueerde Frans en Joost nu om door te drukken en beide heren gehoorzaamden voorbeeldig en kweten zich uitstekend van hun taak. Frans had initieel de nodige moeite met de gambietopening van Joost op 't Hoog. Hij besloot wijselijk de pion terug te geven om de ontwikkeling van zijn stukken te completeren en een gelijkwaardig middenspel te bereiken. Op 't Hoog leek na dameruil de beste kansen te hebben in het eindspel, maar de bordjes waren verhangen nadat Frans op geniepige wijze een pionnetje had gewonnen. Onze maestro genereerde twee vrijpionnen en haalde de partijwinst en daarmee tevens teamwinst binnen, 4½ - 1½.
Joost besloot om de ellende voor de Tilburgers nog wat groter te maken. Hij pakte zijn duel tegen Ron de Veen op gezonde wijze aan, temporiseerde op het juiste moment, won een zwak geworden pion en wikkelde handig af naar een gewonnen pionneneindspel. Joost had daarin nog bijna een verliezende zet gespeeld, maar hij was tijdig weer bij de les en haalde de buit binnen, 5½ - 1½.
John verloor tenslotte van Stukkenjagers' externe topscorer aller tijden. Zijn verdediging leek adequaat, maar John Greunsven had verder gekeken en won met een kleine combinatie de pion op f7. Onze John hield zijn stelling nog lang bij elkaar, maar hij kon niet voorkomen dat de witte koning in het eindspel beslissend binnen kwam. Hij vroeg zijn teamleider toen: "Mag ik er nu alsjeblieft mee ophouden?" Dat mocht vanzelfsprekend. De 5½ - 2½ overwinning leidde immers al tot voldoende euforie.

 

HSC 2 (1849) Stukkenjagers 3 (1918) 5½ - 2½
John van Rooij (1854) John Greunsven (2018) 0 - 1
Pascal Boudewijns (1934) Koen Haast (1964) 1 - 0
Ton van den Waardenburg (-) Erik van Ingen (1981) ½ - ½
Pim Blijlevens (1868) Sjo Smeets (1928) 1 - 0
Danniël van Boxtel (1853) Lex Karstens (1887) 1 - 0
Joost Rutten (1779) Ron de Veen (1811) 1 - 0
Frans van Neerven (1839) Joost op 't Hoog (1902) 1 - 0
Joep Peeters (1816) Kienfong Lie Kwie (1851) 0 - 1

 

29 oktober 2011: Eindhoven 2 - HSC 2 (door Danniël van Boxtel)
In het bijzijn van grootmeesters Paul van der Sterren en Hans Ree speelde HSC 2 de lastige uitwedstrijd tegen Eindhoven 2. Wat doe je als de rating van je op papier sterkste speler lager is dan die van de laagst gerate tegenstander? Dan, beste lezer, ga je gewoon lekker schaken en probeer je er op ieder bord iets moois van te maken.
Danniël kwam tegen de ervaren Eindhovense kopman Hans Bosscher lekker uit de opening. Bosscher gaf tegengas op de damevleugel, maar leek zijn paard op a2 volledig buitenspel te zetten. Via een kruispenning kon Bosscher zijn paard nog net redden, maar vervolgens moest hij herhaling van zetten afdwingen. Danniël had geen goed alternatief en de vrede werd getekend, ½ - ½.
Invalster Jessica - Pascal en Pim moesten HSC 1 redden - had zich prima op deze wedstrijd voorbereid en kwam aanvankelijk heel aardig te staan. Het doorschuiven van de e-pion bleek achteraf beslissend. Deze belangrijke pion ging verloren en Jeroen van der Put kon het initiatief overnemen. De witte stelling stortte geleidelijk in en Jessica moest na een dappere strijd opgeven toen ze teveel materiaal verloor, 1½ - ½.
Joost belandde in een opening die hij niet goed kent. Hij kwam niet lekker in zijn spel en wist geen goede velden voor zijn stukken te vinden. Ad van Rijsewijk manoeuvreerde handig en won op eenvoudige wijze een stuk. Na f2-f4 had het zwarte paard op e5 geen vluchtveld meer, zodat Joost zijn opponent mocht feliciteren, 2½ - ½.
John was al aan de late kant en kreeg vervolgens zijn telefoon op geen enkele wijze uit. Nadat hij deze toen maar bij de betrouwbaar ogende barjuffrouw had achtergelaten, kon John met twintig minuten tijdsachterstand eindelijk aan zijn partij tegen Bas Friesen beginnen. Het schouwspel was helaas weinig spectaculair. Binnen een mum van tijd werden de dames geruild. Er resteerde een stelling waar alle muziek uit verdwenen was en remise de meest aantrekkelijke uitweg bleek, 3 - 1.
Rob speelde een boeiend duel tegen Hans van den Hurk. De witspeler richtte zijn pijlen op de damevleugel, terwijl Rob een koningsaanval initieerde. Vanwege de tussenstand bleef Rob fel op koningsaanval spelen en offerde hij daarbij een kwaliteit. Op dat moment toonde Van den Hurk echter zijn klasse. Via een handig driehoekje met zijn dame werd de zwarte opzet volledig genivelleerd, waarna Rob het kansloze van zijn missie inzag, 4 - 1.
Joep speelde een werkelijk fantastische partij. Hij overvleugelde de toch niet flauwe Jan Toorman in de opening, het middenspel én het eindspel. Vooral Joeps eindspelbehandeling dient geroemd te worden. Hij had al een pion gewonnen, maar de stelling was verre van eenvoudig. Joep opereerde met grootmeesterlijk geduld, betrok zijn koning in het spel en gaf zijn tegenstander geen enkele kans. Murw gebeukt gaf Toorman op, 4 - 2.
Nestor Frans kopte de aansluitingstreffer binnen. Hij overleefde een lastig middenspel, al heeft Twan Kastelijn daarin mogelijk een goede kans laten liggen. In het eindspel was de zwarte b-pion beslissend. Frans maakte het zichzelf veel moeilijker dan nodig, maar de partijwinst is niet meer in gevaar gekomen. Uiteindelijk bespoedigde Kastelijn het einde van de partij door zijn toren in te laten staan, 4 - 3.
Ton zou nu in theorie nog een volkomen onverwacht gelijkspel kunnen bewerkstelligen. Op het moment dat Frans won streed hij echter reeds een verloren strijd. Frits Schalij had eerder de a-lijn in zijn bezit genomen en na dameruil viel één van de zwakke witte pionnen. Ton had nauwelijks bewegingsvrijheid en verloor nog een pion toen hij op zoek ging naar tegenspel. Het toreneindspel was daarna reddeloos verloren, 5 - 3.
Ondanks de nederlaag is dit zeker geen slecht resultaat. We gingen dan ook met opgeheven hoofd huiswaarts.

 

Eindhoven 2 (1978) HSC 2 (1768) 5 - 3
Hans Bosscher (2028) Danniël van Boxtel (1853) ½ - ½
Hans van den Hurk (2015) Rob van Wijk (-) 1 - 0
Bas Friesen (1945) John van Rooij (1854) ½ - ½
Jan Toorman (2022) Joep Peeters (1816) 0 - 1
Frits Schalij (1971) Ton van den Waardenburg (-) 1 - 0
Twan Kastelijn (2009) Frans van Neerven (1839) 0 - 1
Jeroen van der Put (1962) Jessica de Haas (1469) 1 - 0
Ad van Rijsewijk (1871) Joost Rutten (1779) 1 - 0

 

17 september 2011: HSC 2 - Eindhoven 3 (door Pim Blijlevens)
Het eerste punt was na drie kwartier al binnen. De tegenstander van Ton overzag na tien zetten een simpel stap 2-trucje. Schaak plus hout en een vol paard winst voor Ton, 1 - 0.
Ik mocht zoals verwacht en gehoopt tegen oude bekende Albert C. Ik speelde hem helemaal weg in de opening en stond na 15 zetten al twee pionnen voor. Maar toen trapte ik in een trucje dat ik een zet eerder wel gewoon gezien had en stond m’n dame ineens gepend. Met slechts een toren en twee pionnen voor de dame duurde de partij natuurlijk niet lang meer, 1 - 1.
Frans ruilde alle stukken af en bood na 20 zetten in een dubbeltoreneindspel met ieder zeven pionnen remise aan, 1½ - 1½.
Pascal offerde in de opening een pion en kreeg ondanks dat wit een vrijpion kreeg die vier keer gedekt stond toch veel compensatie. Op zet 21 had hij al een kwaliteit te pakken en stortte de stelling van z’n tegenstander helemaal in elkaar. Die gaf niet veel later op omdat hij de stelling "niet speelbaar" meer vond, 2½ - 1½.
Joeps tegenstander was in een optimistische bui en offerde een stuk voor twee pionnen tegen de rokadestelling van Joep. Maar Joep was niet onder de indruk en bleef gewoon rustig verdedigen en kon alle dreigingen moeiteloos pareren. Uiteindelijk nam Joep de aanval over en zette hij z’n tegenstander mat, 3½ - 1½.
Rob verloor door een kleine combinatie een pion op h2. Hij dwong daarna z'n tegenstander om lang te rokeren stormde toen op z'n koning af. Op een gegeven moment kwam de dame van z'n tegenstander Robs stelling binnen en kon Rob zetherhaling en dus remise afdwingen door de dame aan te blijven vallen. Omdat hij een pion achterstond koos hij hier ook voor. Maar uit de analyse bleek dat Robs koningsaanval inmiddels zo sterk was geworden dat hij de winst eigenlijk voor het uitzoeken had, 4 - 2.
Johan kwam terecht in een zeer ingewikkeld toreneindspel met ieder drie pionnen, maar met een verre vrijpion voor Johan. Dit kon hij sowieso niet meer verliezen, maar vanwege de 4 - 2 stand kon zijn tegenstander het remiseaanbod ook niet aannemen. Uiteindelijk kon hij toch niet anders dan berusten in een zetherhaling. De wijzen kwamen er na afloop niet uit of het toch gewonnen was voor Johan, 4½ - 2½.
John kwam na een niet al te interessant begin, waarin pas na 2½ uur het eerste stuk werd geslagen, in de problemen omdat z'n tegenstander een gedekte vrijpion kreeg. Er ontstond een toreneindspel met twee verbonden vrijpionnen voor Johns opponent en een pion meer op de koningsvleugel (drie tegen twee) voor John. Johns kansen werden niet hoog ingeschat, maar door niet al te nauwkeurig spel verloor wit beide vrijpionnen en werd het punt toch nog gedeeld, 5 - 3.

 

HSC 2 (1844) Eindhoven 3 (1856) 5 - 3
Pascal Boudewijns (1934) Cees Berghout (1944) 1 - 0
Pim Blijlevens (1895) Albert Coenen (1938) 0 - 1
Ton van den Waardenburg (-) Cees Versteeg (1862) 1 - 0
Rob van Wijk (-) Walter Anema (1821) ½ - ½
John van Rooij (1854) Nico Schellingerhout (1857) ½ - ½
Frans van Neerven (1839) Erik Pateer (1818) ½ - ½
Johan Wuijts (1727) Jos Rensen (1809) ½ - ½
Joep Peeters (1816) Rinus Koevoets (1797) 1 - 0

Ons clublokaal